Wij weten echter zeer wel, eerbiedwaardige broeders, dat al ons pogen vergeefs zal zijn, indien ons gemeenschappelijk ondernemen niet wordt gesteund door Hem, die in het goddelijk woord de „God van de wetenschappen” (1 Sam. 2, 3) wordt genoemd. Datzelfde woord Gods herinnert ons, dat „alle goede gift en alle volmaakte gave van boven komt en neerdaalt van de Vader van alle licht.” (Jak. 1, 17) En elders: „Komt iemand van u dan wijsheid te kort, hij vrage ze aan God, die ze aan allen verleent eenvoudigweg en zonder verwijt; dan zal ze hem geschonken worden.” (Jak. 1, 5)

Laten wij dan ook hierin het voorbeeld navolgen van de engelachtige leraar, die zich nooit aan de studie of aan het schrijven zette, zonder eerst door gebed Gods goedgunstigheid te hebben afgeroepen; en die eerlijk en eenvoudig bekende, dat hij al zijn kennis niet zozeer door studie of eigen arbeid had verworven, dan wel van Godswege had ontvangen. Laten wij daarom gezamenlijk door een nederig en eensgezind gebed van God afsmeken, dat Hij over de kinderen van de Kerk den geest van wetenschap en van verstand uitzende en hun begrip opene om de wijsheid te verstaan. En om rijker overvloed van Gods goedheid te ontvangen, wilt ook de allerwerkdadigste voorspraak aanwenden van de zalige Maagd Maria, die de zetel van de wijsheid wordt genoemd; laat daarbij ook als voorsprekers optreden de allerzuiverste bruidegom van de Maagd, de H. Jozef, en de grootste onder de apostelen, Petrus en Paulus, die de aarde, welke door de besmetting van dwalingen verontreinigd en bedorven was, door de waarheid hebben hernieuwd en met het licht van de hemelse wijsheid vervuld.