
15 april 1993
Op basis van die zeer diverse elementen stelt men typologieën en ‘modellen’ op, die verschillende culturen gemeen hebben.
Een dergelijke studie kan natuurlijk
nuttig zijn voor de interpretatie van de teksten uit de Bijbel en men
gebruikt ze daadwerkelijk om de opvattingen te bestuderen over verwantschap
in het Oude Testament, de plaats van de vrouw in de Israëlitische maatschappij,
de invloed van de landbouwriten, enzovoorts. In de teksten over Jezus’
leer, de parabels bijvoorbeeld, kunnen veel details duidelijk gemaakt
worden dankzij deze benadering. Dat geldt ook voor basisbegrippen zoals
Rijk Gods, voor de wijze waarop ‘tijd’ in de heilsgeschiedenis wordt
opgevat, voor de processen waardoor de eerste christenen geleidelijk
een gemeenschap werden. Door deze benaderingswijze kan men beter onderscheiden
welke elementen van de Bijbelse boodschap steeds zullen gelden omdat
ze hun fundament hebben in de menselijke natuur, en welke een contingent
karakter hebben en cultuurbepaald zijn. Evenmin als andere bijzondere
benaderingen is deze benaderingswijze echter uit zichzelf in staat aan
te geven wat de specifieke invloed van de openbaring is. Bij alle waardering
die men heeft voor de resultaten, moet men zich daar wel van bewust
zijn.