
15 april 1993
De canonieke benaderingswijze is een terechte reactie op het overdreven veel waarde toekennen aan dat wat verondersteld wordt de oorspronkelijke vorm te zijn, alsof alleen die authentiek zou zijn. De geïnspireerde Schrift is de Schrift in zoverre de Kerk haar als de norm voor haar geloof heeft erkend. Men kan daarbij de nadruk leggen op de uiteindelijke huidige vorm van ieder van de Bijbelboeken, of op het geheel dat zij samen als Canon vormen. Een boek wordt pas Bijbelboek in het licht van de Canon als geheel.
De interpretatie van de canonieke teksten geschiedt inderdaad alleen op een juiste wijze binnen het kader van de gelovige gemeenschap. In die gelovige gemeenschap wordt de exegese door het geloof en de heilige Geest verrijkt; het kerkelijk gezag, dat in dienst van de gemeenschap wordt uitgeoefend, moet erop toezien dat de interpretatie trouw blijft aan de grote traditie die de teksten heeft voortgebracht Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Goddelijke openbaring, Dei Verbum (18 nov 1965), 10.