Waarheid, vrijheid, rechtvaardigheid, liefde: dat moeten, mijne heren, de fundamentele polen zijn van de algemene keuzen welke u hebt gedaan voor een wetenschap die vrede sticht. Deze vier waarden, polen van de wetenschap en van het leven van de beschaafde samenleving, moeten ten grondslag liggen aan de universele oproep van de geleerden, van de wereld van de cultuur, van de burgers van de wereld, welke de
Pauselijke Academie van Wetenschappen wil doen uitgaan naar de wereld voor de verzoening van de volkeren en voor het welslagen van de enige oorlog die gevoerd moet worden: de oorlog tegen de honger, ziekte en dood van miljoenen menselijke wezens, die geholpen zouden kunnen worden, van wie de kwaliteit en de waardigheid van het leven verhoogd zouden kunnen worden met zeven procent van de uitgaven welke de rijkste landen elk jaar doen voor een onophoudelijke en bedreigende herbewapening.
Staat mij toe hier met u, in naam van de wetenschap en in naam van uw persoonlijk moreel gezag, aan de eis te herinneren tot een universele bekering tot het echte welzijn van de mens. Er kan geen beroep op vrede worden gedaan, zoals te dikwijls gebeurt, om de toegeeflijkheid op ethisch plan en op dat van de consumptiedorst te waarborgen. De universele oproep tot vrede moet het stempel dragen van een diepe bezinning op de bestemming van de mens, op de zin en de kwaliteit van het leven. Waar de bekering tot de waarheid, de vrijheid, de rechtvaardigheid en de liefde geen ruim erkende en overal in praktijk gebrachte eis wordt, is de sociale vrede onzeker, omdat ze beroofd is van haar diepste wortels die zich in het hart van de mens bevinden.
