Met recht benadrukt de brochure Kerk & Ambt het belang van “het vieren van de Eucharistie als sacrament van eenheid en verbondenheid met elkaar en met Christus” (blz. 31) voor de parochiegemeenschap. De zondagse viering van de Eucharistie vormt het centrum van het leven van de katholieke geloofsgemeenschappen. Het Tweede Vaticaans Concilie doet de veelzeggende uitspraak dat de Eucharistie “bron en hoogtepunt is van heel het christelijk leven” 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 11. In de H. Schrift lezen we over het belang van het “breken van het brood” voor de eerste christengemeenschap van Jeruzalem: “Zij legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven en ijverig in het breken van het brood en in het gebed” (Hand. 2, 42) Vgl. Hand. 2, 46 . De zondagse Eucharistieviering brengt mensen in hun verscheidenheid in gemeenschap samen. Zij worden gesterkt met de kracht van de heilige Geest in hun houding van geloof, hoop en liefde. De Constitutie over de liturgie van het [d:4|Tweede Vaticaans Concilie] vat dit kernachtig samen, door te schrijven dat de christenen op de dag des Heren samen komen “om het woord van God te aanhoren en aan de Eucharistie deel te nemen en zo het lijden, de verrijzenis en de heerlijkheid van de Heer Jezus te gedenken en dank te brengen aan God, die hen ‘door de opstanding van Jezus Christus uit de doden heeft verwekt tot een nieuw leven van hoop’ (1 Pt. 1, 3)”. Er bestaat dus een intrinsieke band tussen de zondag, het Paasmysterie, de Eucharistie, de Kerk en de maatschappelijke taak van de christenen. De formulering uit de brochure Kerk & Ambt “In ons verstaan van de Eucharistie is zij een broederlijk en zusterlijk delen van brood en wijn waarbij Jezus in ons midden is” (blz. 30) karakteriseren wij als te mager. De Eucharistie heeft een diepere betekenis en daar dienen we ons van bewust te zijn.