Het is opmerkelijk dat de Kerk al twintig eeuwen bestaat en in haar lange geschiedenis allerlei ups en downs heeft gekend. Zij was in staat de bedreiging van bijvoorbeeld het communisme te doorstaan en allerlei andere gevaren te trotseren. Weliswaar moeten we een drastische teruggang in kerkbezoek en een fors verlies aan kerkelijke invloed bij het maatschappelijke debat vaststellen, er zijn echter ook verschillende positieve tekenen. Wij denken daarbij met name aan de vele betrokken vrijwilligers in bijna elke parochie. Wij hebben veel waardering voor hun inzet, volharding en enthousiasme. Graag spreken we eveneens onze dank uit voor de grote inzet van priesters, diakens, pastoraal werkers (m/v) en catecheten bij de opbouw van de parochiegemeenschappen. Positieve tekenen zijn ook bijeenkomsten als de Keulen (2005 - Wereld Jongeren Dag), Paus Benedictus XVI tijdens de zomer van 2005, die ruim één miljoen jongeren op de been brachten, en de Katholieke Jongerendag in Nederland. Veel journalisten hebben zich verbaasd over de grote aantallen jongeren en over de opbouwende sfeer in Keulen. Het paste niet in hun beeld van secularisatie en vergrijzing. Deze korte schets van de situatie van de Kerk roept bij ons verwondering op. Wij zijn ervan overtuigd dat de Kerk niet slechts het werk van mensen is. Ja, zij is ook het werk van mensen en helaas verduisteren mensen door hun zonden en hun traagheid soms het ware gelaat van de Kerk. De geschiedenis levert voldoende voorbeelden. Ten diepste is de Kerk echter allereerst het werk van de drie-ene God! Zij is – om met de H. Schrift te spreken – het Volk van God, het Lichaam van Christus en de Tempel van de heilige Geest. Hoe heeft men zich in de afgelopen eeuwen de Kerk voorgesteld en op welke wijze heeft men haar vormgegeven? De brochure Kerk & Ambt heeft gelijk wanneer zij stelt dat in de eeuwen voorafgaande aan het Tweede Vaticaans Concilie de Kerk vooral werd beschouwd als een instituut met een piramidale en hiërarchische structuur. De gewone gelovigen namen een ondergeschikte rol in, de meeste aandacht ging uit naar de ambtsdragers. Vaticanum II heeft hier verandering in aangebracht en deze herbezinning en herordening dient als een zegen beschouwd te worden. De brochure interpreteert het concilie echter foutief, omdat zij een eenzijdige keuze maakt voor het beeld van de Kerk als Volk van God en ten onrechte beweert dat dit de volledige kerkvisie van Vaticanum II zou zijn. Zij beroept zich slechts op het tweede hoofdstuk van de Constitutie over de Kerk 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964) en probeert op basis hiervan een eventuele koers van parochies los van het bisdom en zijn bisschop te legitimeren. Dit botst echter met het katholieke karakter van parochies. We willen verhelderen wat we hiermee bedoelen.