Naar de verlossende Christus heb ik mijn geest en mijn hart verheven, toen mij op 16 oktober van het vorig jaar, na mijn canonieke verkiezing werd gevraagd: "Aanvaardt Gij?". Ik heb toen geantwoord: "in geloofsgehoorzaamheid aan Christus, mijn Heer, in vertrouwen in de Moeder van Christus en van de Kerk, en ondanks de grote moeilijkheden, aanvaard ik." Dit antwoord wil ik aan iedereen zonder uitzondering openlijk bekendmaken. Zo wil ik aantonen dat het ambt, dat bij het aanvaarden van mijn verkiezing tot bisschop van Rome en opvolger van Petrus mijn specifieke opdracht werd op deze Stoel van de Apostel, verbonden is met de eerste en fundamentele waarheid van de Menswording, waar ik hierboven aan herinnerde.

Ik heb dezelfde namen gewild die mijn zeer dierbare voorganger Johannes Paulus I had gekozen. Want reeds toen hij op 26 augustus 1978 aan het heilig college van kardinalen verklaarde, dat hij zich Johannes Paulus wilde noemen - zo'n dubbele naam was de eerste in de geschiedenis van het pausdom - had ik daarin een verhelderend teken gezien van de genade over het nieuwe pontificaat. Het heeft amper drieëndertig dagen geduurd. Ik moet er niet enkel een vervolg aan geven, maar het in zekere zin ook vanaf het begin hernemen. Daarom juist heb ik deze twee namen gekozen. Naar het voorbeeld van mijn eerbiedwaardige voorganger wil ik zo ook mijn liefde uitdrukken voor de bijzondere erfenis die de Pausen Johannes XXIII en Paulus VI de Kerk hebben nagelaten, alsook mijn persoonlijke bereidheid ze met Gods hulp vruchten te doen dragen.

Door deze twee namen en deze twee pontificaten sluit ik aan bij de hele traditie van de apostolische Stoel, met mijn voorgangers van de twintigste eeuw en de eeuwen daarvoor. Door de eeuwen heen en tot de vroegste tijden sluit ik mij steeds nauwer aan bij die dimensie van de zending en het ambt die de Stoel van Petrus een volkomen bijzondere plaats in de Kerk heeft gegeven. Johannes XXIII en Paulus VI betekenen een etappe waarnaar ik rechtstreeks wil verwijzen, als naar een drempel, vanwaar ik als het ware in gezelschap van Johannes Paulus I, verder wil gaan naar de toekomst. Op deze weg wil ik mij met grenzeloos vertrouwen laten leiden door de gehoorzaamheid aan de Geest, die Christus aan zijn Kerk heeft beloofd en gezonden. Op de vooravond van zijn lijden zei Hij immers tot de apostelen: "Het is goed voor u dat Ik heenga; want als Ik niet heenga, zal de Helper niet tot u komen. Nu Ik wel ga, zal Ik Hem tot u zenden". (Joh. 16, 7) "Wanneer de Helper komt, die Ik u van de Vader zal zenden, de Geest der waarheid die van de Vader uitgaat, zal Hij over Mij getuigenis afleggen. Maar ook gij moet getuigen, want vanaf het begin zijt gij bij Mij". (Joh. 15, 26-27) "Wanneer Hij echter komt, de Geest der waarheid, zal Hij u tot de volle waarheid brengen; Hij zal niet uit Zichzelf spreken, maar spreken al wat Hij hoort en u de komende dingen aankondigen" (Joh. 16, 13)