Mijnheer de President,

Ik dank u voor de hoffelijke welkomstwoorden die u namens het volk van de Verenigde Staten van Amerika tot mij heeft gericht. Ik waardeer ten zeerste uw uitnodiging om dit grote land te bezoeken. Mijn komst valt samen met een belangrijk moment in het leven van de katholieke gemeenschap van Amerika: de viering van de tweehonderdste verjaardag van de verheffing van Baltimore, het eerste bisdom van het land, tot de rang van aartsbisdom, en de oprichting van de zetels van New York, Boston, Philadelphia en Louisville. Daarenboven ben ik gelukkig de gast te zijn van alle Amerikanen. Ik kom als vriend en verkondiger van het Evangelie, als iemand die deze grote pluralistische samenleving ten diepste respecteert. De Amerikaanse katholieken hebben een uitstekende bijdrage geleverd aan het leven van hun land en doen dat nog steeds. Nu ik mijn bezoek aanvat, heb ik er vertrouwen in dat mijn aanwezigheid een bron van vernieuwing en hoop kan zijn voor de Kerk in de Verenigde Staten en de vastberadenheid van de katholieken kan versterken om met nog grotere verantwoordelijkheid bij te dragen tot het leven van de natie, waarvan zij met fierheid de burgers zijn.

Sinds het ontstaan van de Republiek, ging het zoeken naar vrijheid van Amerika gepaard met de overtuiging, dat de principes die het politieke en sociale leven beheersen, nauw verbonden zijn met een morele orde die gebaseerd is op de heerschappij van God, de Schepper. Degenen die de documenten opgesteld hebben die aan deze natie structuur gaven, baseerden zich bij het verkondigen van de “vanzelfsprekende waarheid” op de overtuiging, dat alle mensen gelijkwaardig geschapen zijn en begiftigd met onvervreemdbare rechten, gegrond op de natuurwet en op de God van die natuur. De weg die de geschiedenis van Amerika gegaan is, benadrukt de moeilijkheden, strijd en grote intellectuele en morele vastberadenheid die nodig waren om een samenleving op te bouwen, die deze edele principes trouw integreert. In de loop van dit proces, die de ziel van de natie gevormd heeft, waren de geloofsovertuigingen een constante inspiratiebron en vermogen ter oriëntatie, zoals bijvoorbeeld in de strijd tegen de slavernij en in de beweging voor de burgerrechten. Ook in onze tijd, vooral in tijden van crisis, blijven de Amerikanen hun energie vinden in de instemming met dit patrimonium van idealen en gedeelde verzuchtingen.

De volgende dagen zie ik er met vreugde naar uit, niet alleen de katholieke gemeenschap van Amerika te ontmoeten, maar ook andere christengemeenschappen en afgevaardigden van talrijke religieuze tradities in dit land. Historisch gezien, hebben niet alleen de katholieken maar alle gelovigen hier de vrijheid gevonden God te aanbidden overeenkomstig de eisen van hun geweten, en werden zij tezelfdertijd aanvaard als leden van een confederatie waarin ieder individu en elke groep zijn stem kan laten horen. Nu het land geconfronteerd wordt met politieke en ethische kwesties die steeds complexer worden, ben ik er zeker van dat de Amerikanen in hun geloofsovertuigingen een kostbare bron ter onderscheiding kunnen vinden en inspiratie voor een redelijke, verantwoorde en respectvolle dialoog bij de opbouw van een meer humane en meer vrije samenleving.

Vrijheid is niet alleen een gave maar ook een oproep tot persoonlijke verantwoordelijkheid. De Amerikanen weten het uit ervaring – elke stad van dit land bezit monumenten die eer betuigen aan degenen die hun leven geofferd hebben voor de verdediging van de vrijheid, zij het op eigen bodem of elders. De verdediging van de vrijheid is een oproep om deugd, zelfdiscipline en offerbereidheid te cultiveren en zin voor verantwoordelijkheid ten overstaan van de minst begunstigden. Het vereist daarenboven de moed om zich te engageren in het burgerleven, zijn geloofsovertuiging en diepste waarden in een redelijk publiek debat ter sprake te brengen. In één woord, vrijheid is altijd nieuw. Zij is een uitdaging voor elke generatie en moet altijd aangepakt worden ten voordele van het goede Vgl. Paus Benedictus XVI, Encycliek, Liefde in Waarheid - Over de Christelijke hoop, Spe Salvi (30 nov 2007), 24. Weinigen hebben dat zo duidelijk begrepen als paus Johannes Paulus II, zaliger. In zijn overwegingen over de geestelijke overwinning van de vrijheid op het totalitarisme in zijn geboorteland Polen en in Oost-Europa, herinnerde hij ons eraan dat de geschiedenis bij talrijke gelegenheden beklemtoont dat “in een wereld zonder waarheid, de vrijheid haar ware fundament verliest” en een democratie zonder waarden zijn ziel kan verliezen Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 46. Deze profetische woorden zijn in zekere zin een echo van de overtuiging van president Washington in zijn afscheidsrede, dat godsdienst en moraal een “onmisbare steun” zijn voor politieke welvaart.

Wat de Kerk betreft, zij verlangt bij te dragen tot de opbouw van een wereld die de menselijke persoon, geschapen naar Gods beeld en gelijkenis, steeds waardiger is Vgl. Gen. 1, 26-27 . Zij is ervan overtuigd dat het geloof op alles een nieuw licht werpt en dat het Evangelie de edele roeping en schitterende bestemming laat zien van elke man en vrouw Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 10. Het geloof geeft ons bovendien de kracht om aan onze hoge roeping te beantwoorden evenals de hoop die ons stuwt ons in te zetten voor een samenleving die steeds rechtvaardiger en meer broederlijk is. Zoals de grondleggers van uw natie goed weten, kan democratie slechts bloeien wanneer de politieke leiders en degenen die hen vertegenwoordigen, door de waarheid geleid worden en wijsheid bijbrengen die voortkomt uit een morele principe, wanneer beslissingen genomen worden die het leven en de toekomst van de natie aangaan.

Reeds meer dan een eeuw hebben de Verenigde Staten van Amerika in de internationale gemeenschap een belangrijke rol gespeeld. Volgende vrijdag, als God wil, zal ik de eer hebben het woord te nemen voor de Organisatie van de Verenigde Naties, waar ik de inspanningen hoop aan te moedigen die van deze instellingen een nog doeltreffender stem willen maken van de legitieme verwachtingen van alle volken ter wereld. In dit opzicht, is ter gelegenheid van de 60e verjaardag van de Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948), de wereldsolidariteit noodzakelijker dan ooit indien men wil bekomen dat iedereen in overeenstemming met zijn waardigheid kan leven, als broers en zusters die in eenzelfde huis wonen, rond de tafel die Gods goedheid voor al Zijn kinderen bereid heeft. Amerika heeft altijd het bewijs geleverd van edelmoedigheid door tegemoet te komen aan onmiddellijke menselijke behoeften, door de ontwikkeling te bevorderen en hulp te bieden aan slachtoffers van natuurrampen. Ik ben zeker dat deze bezorgdheid voor de grote mensenfamilie blijvend tot uiting zal komen in de geduldige inspanningen van de internationale diplomatie om conflicten op te lossen en vooruitgang te bevorderen. Zo zullen de toekomstige generaties in staat zijn te leven in een wereld waarin waarheid, vrijheid en rechtvaardigheid kunnen bloeien, een wereld waarin de waardigheid en de rechten die God aan elke man, vrouw en kind geeft, in aanmerking genomen, beschermd en doeltreffend bevorderd worden.

Mijnheer de President, beste vrienden: nu ik mijn bezoek aan de Verenigde Staten aanvat, verlang ik nogmaals mijn dank uit te drukken voor de uitnodiging die tot mij gericht werd, de vreugde in uw midden te zijn, en mijn vurig gebed opdat de almachtige God dit land en zijn volk zou bevestigen op de wegen van gerechtigheid, welvaart en vrede.

Moge God Amerika zegenen!