Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Tot de mensenrechten behoort natuurlijk ook het recht op godsdienstvrijheid, opgevat als de uitdrukking van een tegelijkertijd individuele en gemeenschapsdimensie, een visie die de eenheid van de persoon benadrukt en daarbij duidelijk onderscheid maakt tussen de dimensie van de burger van die van de gelovige. Het optreden van de Verenigde Naties heeft de afgelopen jaren veilig gesteld, dat het publieke debat ruimte geeft aan gezichtspunten die door een religieuze visie worden geïnspireerd in al zijn dimensies, zoals rituelen, eredienst, onderwijs, informatieverspreiding en de vrijheid van belijdenis en keuze van religie. Het is dan ondenkbaar, dat gelovigen een deel van zichzelf zouden moeten onderdrukken – hun geloof – om actieve burgers te kunnen worden. Het zou nooit nodig moeten zijn God te ontkennen om zijn rechten te kunnen genieten. De rechten die samenhangen met religie hebben zelfs meer bescherming nodig, wanneer ze worden beschouwd als strijdig met de heersende wereldlijke ideologie of met religieuze meerderheidsstandpunten van exclusieve aard. De volledige garantie van godsdienstvrijheid kan niet worden beperkt tot vrije beoefening van de eredienst, maar moet ook de publieke dimensie van godsdienst in de beschouwing betrekken, en dan ook de mogelijkheid van gelovigen om hun taak te vervullen bij de opbouw van de sociale orde. Ze doen dat in feite ook, bijvoorbeeld door hun invloedrijke en belangeloze betrokkenheid bij een uitgebreid netwerk van initiatieven, dat zich uitstrekt van universiteiten, wetenschappelijke instellingen en scholen, tot zorginstellingen en liefdadigheidsorganisaties in dienst voor de armsten en meest uitgeslotenen. Weigering om de bijdrage aan de maatschappij te erkennen, die wortelt in de religieuze dimensie en de zoektocht naar de Absolute – die naar zijn aard eenheid tussen personen uitdrukt – zou feitelijk een individualistische benadering bevoorrechten en de eenheid van de persoon verbreken.