H. PAUS LEO I "DE GROTE"68e catechese in deze reeks
(Soort document: Paus Benedictus XVI - Audiëntie)
Paus Benedictus XVI -
5 maart 2008
Zich bewust van het historisch moment waarin hij leefde en van de overgang die zich - in een periode van diepe crisis - aan het voltrekken was van het heidense naar het christelijke Rome, wist Leo de Grote het volk en de gelovigen nabij te zijn met zijn pastorale activiteit en zijn prediking. Hij stimuleerde de naastenliefde in een Rome dat beproefd werd door allerlei schaarsten, door de toestroom van vluchtelingen, door onrechtvaardigheden en door de armoede. Hij bestreed het heidense bijgeloof en de activiteiten van groepen manicheeën. Hij verbond de liturgie met het dagelijkse leven van de christenen: bijvoorbeeld door de praktijk van het vasten te verbinden met de naastenliefde en het geven van aalmoezen, vooral bij gelegenheid van de
quatertemperdagen, die in de loop van het jaar de verandering van de seizoenen markeren.
In het bijzonder leerde Leo de Grote zijn gelovigen - en zijn woorden gelden vandaag de dag nog voor ons - dat de christelijke liturgie geen herinnering is aan gebeurtenissen uit het verleden, maar activering van onzichtbare werkelijkheden die in ieders leven werkzaam zijn. Dat onderstreept hij in een preek H. Paus Leo I de Grote, Sermones. 64, 1-2 bij gelegenheid van Pasen dat in elke tijd van het jaar is te vieren “niet zozeer als iets dat verleden tijd is, maar veeleer als een gebeurtenis in het heden”. Dit alles past in een nauwkeurig plan, benadrukt de heilige Paus: zoals immers de Schepper met zijn adem de mens die uit het slijk van de aarde was gevormd, bezield heeft met het redelijke leven zo heeft hij naar de eerste zonde zijn Zoon in de wereld gezonden om aan de mens zijn verloren waardigheid terug te geven en de heerschappij te vernietigen van de duivel door middel van het nieuwe leven van de genade.
© 2008, Libreria Editrice Vaticana
Vertaling uit het Italiaans, alineanummering en -verdeling: Past. Cr. van Buijtenen,pr.