Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Dit geloof in Jezus Christus als waarachtig God en waarachtig mens werd door de Paus bevestigd in een belangrijke leerstellige tekst die gericht was aan de Bisschop van Constantinopel, de zogenaamde H. Paus Leo I de Grote
Lectis dilectionis tuae - Tomus I Leonis
Over de Menswording van het Woord van God - Aan Bisschop Flavianus
(13 juni 449) die, voorgelezen in Chalcedonië, door de aanwezige Bisschoppen met een veelzeggende acclamatie werd aanvaard, waarover een notitie bewaard is in de handelingen van het Concilie: “Petrus heeft gesproken bij monde van Leo” riepen de concilievaders eenstemmig. Vooral uit deze interventie, en uit andere die hij tijdens de christologische controverse van die jaren heeft gedaan, blijkt duidelijk hoe de Paus oog had voor de bijzondere urgentie van de verantwoordelijkheden van de Opvolger van Petrus, wiens rol uniek is in de Kerk, omdat “aan één apostel alleen is toevertrouwd wat aan alle apostelen is meegedeeld”, zoals Leo zegt in een van zijn preken voor het feest van Petrus en Paulus H. Paus Leo I de Grote, Sermones. 83, 2. En deze verantwoordelijkheden wist de Paus zowel in het Westen als in het Oosten uit te oefenen door in diverse omstandigheden met wijze voorzichtigheid, vastberadenheid en helderheid te interveniëren door zijn geschriften en door middel van zijn gezanten. Zo toonde hij hoe de uitoefening van het primaat van Rome destijds noodzakelijk was, zoals dat ook vandaag de dag het geval is, om daadwerkelijk de communio, de gemeenschap te dienen die kenmerkend is voor de ene en enige Kerk van Christus.