"Dat zij allen één mogen zijn zoals Gij Vader in Mij en Ik in u; dat zij ook in ons mogen zijn zodat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt" (Joh. 17, 21). Wij brengen dank aan de drie-ene God die ons - leden van de Gezamenlijke Internationale Commissie voor de Theologische Dialoog tussen de Rooms Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk - heeft samengebracht opdat wij samen in gehoorzaamheid zouden antwoorden op dit gebed van Jezus. Wij zijn er ons van bewust dat onze dialoog hervat wordt in een wereld die in recente tijden intens veranderd is. De processen van secularisatie en globalisatie, en de uitdaging die gesteld wordt door nieuwe ontmoetingen tussen Christenen en gelovigen van andere godsdiensten, vereisen dat de leerlingen van Christus met een nieuwe urgentie getuigen van hun geloof, liefde en hoop. Moge de Geest van de verrezen Heer onze harten en geesten sterken om de vruchten van de eenheid in de relatie tussen onze kerken voort te brengen, zodat we gezamenlijk de vrede en de eenheid mogen dienen van de gehele menselijke familie. Moge diezelfde Geest ons leiden naar de volledige uitdrukking van het mysterie van de kerkelijke gemeenschap, dat wij dankbaar erkennen als een wonderlijke gave van God aan de wereld, een mysterie waarvan de schoonheid op een bijzondere manier straalt in de heiligheid van de heiligen, waartoe wij allen geroepen zijn.

Het plan volgend dat werd aanvaard op de eerste ontmoeting in Rhodes in 1980, is de Gezamenlijke Commissie begonnen met de behandeling van het mysterie van de kerkelijke koinonia in het licht van het mysterie van de heilige Drie-eenheid en de Eucharistie. Dit maakte een dieper verstaan mogelijk van de kerkelijke gemeenschap, zowel op het niveau van de plaatselijke gemeenschap rond haar bisschop als op het niveau van de relaties tussen de bisschoppen en tussen de plaatselijke kerken waar ieder van hen over presideert in gemeenschap met de Ene Kerk van God die zich over de hele wereld uitstrekt (vgl. Pauselijke Raad ter bevordering vd Eenheid vd Christenen
Het Mysterie van de Kerk en de Eucharistie in het kader van het mysterie van Heilige Drie-eenheid
München Document - Gezamenlijke Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk (6 juli 1982), 1982). Teneinde het wezen van de gemeenschap te verhelderen, onderstreepte de Gezamenlijke Commissie de relatie die er bestaat tussen geloof, de sacramenten - speciaal de drie sacramenten van de christelijke initiatie - en de eenheid van de Kerk (vgl. Pauselijke Raad ter bevordering vd Eenheid vd Christenen
Geloof, Sacramenten en de Eenheid van de Kerk
Bari Document - Gezamenlijke Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk (16 juni 1987), 1987). Door vervolgens het sacrament van de Wijding in de sacramentele structuur van de Kerk te bestuderen, gaf de Commissie duidelijk de rol aan van de apostolische successie als de garantie voor de koinonia van de hele Kerk en van de continuïteit met de Apostelen in elke tijd en plaats (vgl. Pauselijke Raad ter bevordering vd Eenheid vd Christenen
Het Wijdingssacrament in de sacramentele structuur van de Kerk, in het bijzonder met betrekking tot de Apostolische Successie en de eenheid van het Volk van God
Valemo Document - Gezamenlijke Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk (26 juni 1988), 1988). Van 1990 tot 2000 vormde het hoofdonderwerp waarover de Commissie discussieerde het "uniatisme" (Balamand Document, 1993, Baltimore, 2000), een onderwerp waaraan wij in de nabije toekomst nog verdere aandacht zullen geven. Nu nemen we het thema op dat aan het eind van het Pauselijke Raad ter bevordering vd Eenheid vd Christenen
Het Wijdingssacrament in de sacramentele structuur van de Kerk, in het bijzonder met betrekking tot de Apostolische Successie en de eenheid van het Volk van God
Valemo Document - Gezamenlijke Commissie voor Theologische Dialoog tussen de Katholieke Kerk en de Orthodoxe Kerk (26 juni 1988) ter sprake is gebracht en zullen we nadenken over kerkelijke gemeenschap, conciliariteit en gezag.

Op basis van deze gezamenlijke bevestigingen van ons geloof, moeten wij nu de ecclesiologische en canonieke gevolgtrekkingen maken die uit de sacramentele natuur van de Kerk voortvloeien. Als de Eucharistie in het licht van het Drie-ene mysterie het criterium vormt voor kerkelijk leven als geheel, hoe weerspiegelen dan de institutionele structuren het mysterie van deze koinonia? Als de ene en heilige Kerk verwezenlijkt is in zowel de plaatselijke Kerk die de Eucharistie viert als tegelijkertijd in de koinonia van alle Kerken, hoe laat dan het leven van de Kerken deze sacramentele structuur zien?

Eenheid en veelvoud, de relatie tussen de ene Kerk en de vele plaatselijke Kerken, welke relatie constitutief is voor de Kerk, stelt ook de vraag naar de relatie tussen het gezag dat inherent is aan elke kerkelijke instelling en de conciliariteit die voortvloeit uit het mysterie van de Kerk als gemeenschap. Omdat de termen "gezag" en "conciliariteit" een weids terrein dekken, zullen we beginnen met de manier te definiëren zoals wij die verstaan. Orthodoxe deelnemers vonden het belangrijk te benadrukken dat het gebruik van de termen "de Kerk", "de universele Kerk", "de ondeelbare Kerk" en "het Lichaam van Christus" in dit document en in soortgelijke, door de Gezamenlijke Commissie geproduceerde documenten, op geen enkele wijze het zelfverstaan ondermijnt van de Orthodoxe Kerk als de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk, waarvan het Niceense Credo spreekt. Hetzelfde zelfbewustzijn is van toepassing vanuit het Katholieke gezichtspunt: de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk "bestaat (subsistit) in de katholieke Kerk" (Lumen Gentium, 8); dit sluit niet de erkenning uit van het feit dat elementen van de ware Kerk buiten de Katholieke gemeenschap aanwezig zijn.