In afwachting dus van de nadere precisering van de leer over het episcopaat in uw zittingen, willen wij nu reeds aan het episcopaat ons eerbetoon schenken, geven wij het de verzekering van onze broederlijke en vaderlijke gezindheid en vragen wij het om zijn bemoedigende adhesie. Moge dit Oecumenisch Concilie tot resultaat hebben, dat de eendracht en verbondenheid, die de katholieke hiërarchie verenigt in een vitale band van geloof en liefde, dieper, hechter en heiliger wordt. Dit zal tot gevolg hebben: eer voor Christus, vrede voor de Kerk, licht voor de wereld.

Over dit thema en over de vele andere onderwerpen, die aan het Concilie ter behandeling zijn voorgelegd, zouden wij nog meer willen zeggen, maar wij willen geen misbruik maken van uw geduld.

Wij kunnen echter niet nalaten om vanuit deze basiliek en op dit gewichtig ogenblik een bijzonder hartelijke groet te richten tot de kerkelijke gemeenschappen, die gij vertegenwoordigt. Allereerst gaan onze gedachten uit naar onze beminden en gewaardeerde priesters over heel de wereld, de ware en moedige medewerkers van het bisschopsambt. Wij denken verder aan de religieuzen, die op allerlei manieren ernaar streven, aan Christus gelijkvormig te worden en hun broeders van nut te zijn. Wij denken aan alle katholieke leken, die intens samenwerken met de hiërarchie voor de opbouw van de Kerk en voor het dienstbetoon aan de samenleving. Wij denken aan allen, die lijden naar lichaam en ziel, aan de armen en de vervolgden. Hen kunnen wij zeker niet vergeten, vooral degenen niet, die beroofd zijn van hun vrijheid en daardoor dit Concilie niet kunnen bijwonen.

Vervolgens begroeten wij de hier aanwezige toehoorders, wier edele gevoelens en uitstekende verdiensten ons bekend zijn. Wij zijn ook verheugd, hier te mogen begroeten onze beminde dochters in Christus, de vrouwen, die voor de eerste keer zijn uitgenodigd om als toehoorsters bepaalde zittingen van het Concilie bij te wonen. Zij allen, toehoorders en toehoorsters, mogen in het feit, dat wij hun toegang hebben verleend tot het Concilie, een bewijs zien van onze vaderlijke liefde voor alle categorieën van het volk Gods, een bewijs ook van ons vurig verlangen om de christengemeenschap te brengen tot een steeds grotere solidariteit, samenwerking en liefde.