De Geest is hier; niet om een sacramentele genade te geven aan het werk, dat wij allen, in Concilie bijeen, gaan volbrengen, maar om aan dit werk licht en leiding te schenken tot welzijn van de Kerk en heel de mensheid. De Geest is hier; Hem roepen wij aan, Hem verwachten wij, Hem volgen wij. De Geest is hier. Daarom vooral herinneren wij aan deze leer en aan deze werkelijke aanwezigheid van de Geest, opdat wij ons opnieuw, zo volledig mogelijk en op een onuitsprekelijke wijze, bewust zouden worden van onze gemeenschap met de levende Christus; want het is de Geest, die ons met Hem verenigt. Wij wijzen hierop ook, opdat wij voor Hem zouden treden met een bereid en bekommerd hart, opdat wij onze vernederende ellende en leegheid zouden voelen en de noodzaak om Zijn barmhartigheid en hulp af te smeken, en opdat wij tot in de diepste schuilhoeken van ons hart de woorden zouden horen van de apostel: “Daarom verliezen wij de moed niet, nu wij door Gods ontferming met deze dienst zijn belast.” Vgl. 2 Kor. 4, 1 Het Concilie is dus voor ons een tijd van diepe innerlijke volgzaamheid, een tijd van volmaakte kinderlijke gehoorzaamheid aan het woord Gods, een tijd van intens gebed en vurige liefde, een tijd van sterke geestelijke vervoering. Zo ooit, dan zijn op dit bijzondere gebeuren de dichterlijke woorden van Sint-Ambrosius van toepassing: “Laat ons met blijdschap genieten de sobere dronkenschap van de geest.” P.L. 16, 1411 Moge zó de gezegende tijd van het Concilie voor ons zijn!