
H. Paus Johannes Paulus II - 8 december 2000
Een waarachtige dialoog tussen de culturen kan, naast gevoelens van wederzijds respect, niet anders dan voeding geven aan een levendig besef van de waarde van het leven zelf. Het menselijk leven mag niet worden beschouwd als iets waarmee we mogen doen wat we willen, maar moet worden gezien als de heiligste en meest onschendbare aardse realiteit. Er kan geen vrede zijn als dit meest fundamentele goed niet wordt beschermd. Het is onmogelijk om vrede te verlangen en tegelijkertijd het leven te verachten. Onze eigen tijd heeft lichtende voorbeelden te zien gegeven van edelmoedigheid en toewijding in dienst van het leven, maar daarnaast ook de trieste aanblik van honderden miljoenen mannen en vrouwen die door wreedheid en onverschilligheid een pijnlijk en onbarmhartig lot te dragen hebben gekregen. Ik heb het over een dramatische doodsspiraal die moord, suïcide, abortus en euthanasie omvat, maar ook verminkingen, lichamelijke en geestelijke marteling, onrechtvaardige onderdrukking, ongegronde gevangenschap, onnodige oplegging van de doodstraf, deportaties, slavernij, prostitutie en handel in vrouwen en kinderen. Aan deze lijst dienen nog de onverantwoorde praktijken van de genetische manipulatie te worden toegevoegd, zoals het klonen en het gebruik van menselijke embryo’s voor onderzoek, die worden verdedigd met een onrechtmatig beroep op vrijheid, op culturele voortgang en de vooruitgang van de mensheid. Wanneer de zwakste en meest kwetsbare leden van de samenleving aan dergelijke wreedheden worden onderworpen, betekent dat een gevaarlijke uitholling van de notie van de menselijke familie, die is gegrondvest op de waarde van de persoon, op vertrouwen, respect en onderlinge steun. Een beschaving die gebaseerd is op liefde en vrede, moet zich verzetten tegen deze experimenten, die de mens niet waardig zijn.