Het is daarom noodzakelijk, een voortdurend en steeds krachtiger poging te doen om de hele mogelijkheid een oorlog uit te lokken weg te nemen, en dergelijke rampen onmogelijk te maken door de houdingen en overtuigingen, de bedoelingen en aspiraties van regeringen en volkeren te beïnvloeden. Deze plicht, waaraan de
Organisatie van de Verenigde Naties en elk van haar instellingen voortdurend herinnert, moet evenzeer een plicht zijn voor iedere samenleving, ieder regime, iedere regering. Deze taak wordt ongetwijfeld gediend door initiatieven die gericht zijn op internationale samenwerking ter bevordering van de ontwikkeling. Zoals Paulus VI zei aan het slot van zijn encycliek
H. Paus Paulus VI - Encycliek
Populorum Progressio
Over de ontwikkeling van de volken
(26 maart 1967), 'Als ontwikkeling vandaag een nieuwe naam is voor vrede, wie zou dan niet heel zijn werkkracht voor deze ontwikkeling willen inzetten?'
H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de ontwikkeling van de volken, Populorum Progressio (26 mrt 1967), 87. Deze taak moet echter evenzeer worden gesteund door voortdurende bezinning en activiteiten die proberen om de wezenlijke wortels te ontdekken van haat, vernielingszucht en verachting - de wortels van alles wat de verleiding tot oorlog kweekt, niet zozeer in de harten van de naties als wel in de innerlijke neiging van de stelsels die over de geschiedenis van hele samenlevingen beslissen. In deze reusachtige krachtsinspanning om een vreedzame toekomst voor onze planeet op te bouwen heeft de
Organisatie van de Verenigde Naties ongetwijfeld een sleutelfunctie en een leidende rol, waarbij zij moet verwijzen naar de gegronde idealen die vervat liggen in de
Verenigde Naties
Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (10 december 1948). Want deze verklaring heeft aan de vele diepliggende wortels tot oorlog een wezenlijke slag toegebracht, omdat de geest van oorlog, in zijn fundamentele grondbetekenis, ontstaat en tot wasdom komt waar de onvervreemdbare rechten van de mens worden geschonden.
Dit vormt een nieuwe en hoogst belangrijke kijk op de zaak van de vrede, een die dieper gaat en radicaler is. Het is een kijk die de ontstaanswijze en in zekere zin het wezen van oorlog in zijn meer complexe vormen onderkent, welke voortvloeit uit alle verschillende aspecten van onrechtvaardigheid: de onrechtvaardigheid welke allereerst de rechten van de mens aantast en daardoor de organische eenheid van de sociale orde vernietigt en tenslotte het gehele systeem van internationale betrekkingen aantast. Binnen de leer van de Kerk verschaft de encycliek H. Paus Johannes XXIII - Encycliek
Pacem in Terris
Vrede op aarde
(11 april 1963) van Johannes XXIII in een synthetische vorm een zicht op deze kwestie die zeer dicht bij de ideologische grondslag van de Organisatie van de Verenigde Naties staat. Deze dient daarom de basis te vormen waaraan men oprecht en volhardend moet vasthouden om een ware 'vrede op aarde' te stichten.
