Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Sinds het Tweede Vaticaans Concilie hebben de Bisschoppenconferenties zich sterk ontwikkeld en zijn geworden tot het orgaan waarvan de bisschoppen van een bepaald land of een bepaalde streek bij voorkeur gebruik maken om van gedachten te wisselen, elkaar te raadplegen en op verschillende wijzen samen te werken tot het gemeenschappelijk welzijn van de Kerk: “In de loop der jaren zijn ze een concrete, levende, doeltreffende werkelijkheid geworden in alle delen van de wereld.” H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot kardinalen en medewerkers van de Romeinse Curie (28 juni 1986), 7. c Hoe belangrijk ze zijn blijkt uit het feit dat ze daadwerkelijk bijdragen tot de eenheid onder de bisschoppen en dus tot de eenheid van de Kerk, aangezien ze een krachtig middel zijn tot versterking van de kerkelijke eenheid. Maar de steeds verder gaande ontwikkeling van hun activiteiten heeft geleid tot enige kwesties van theologische en pastorale aard, met name op het punt van hun verhouding tot de afzonderlijke diocesane bisschop.