Als voor een nieuw Pinkstergebeuren rond de Maagd Maria bijeen hebben de deelnemers aan de speciale vergadering de evangeliseringsopdracht van de kerk in Afrika aan de vooravond van het derde millennium aan een diepgaande onderzoek onderworpen. Aan het einde van deze postsynodale apostolische exhortatie, waarin ik de resultaten van deze vergadering aanbiedt aan de kerk in Afrika, op Madagaskar en op de aanliggende eilanden, en aan de gehele katholieke kerk, dank ik God, Vader, Zoon en Heilige Geest, die ons het voorrecht heeft geschonken het waarlijk ‘genadevolle moment’ te mogen beleven dat de synode was. Ik ben het volk van God in Afrika zeer dankbaar voor alles wat het gedaan heeft voor de speciale vergadering. De synode is met ijver en enthousiasme voorbereid, zoals blijkt uit de reacties op de vragenlijst die aan het voorbereidingsdocument (Lineamenta) was toegevoegd, en uit de opmerkingen die in het werkdocument (Instrumentum laboris) waren verzameld. De christelijke gemeenschappen in Afrika hebben vurig gebeden voor het succes van de arbeid van de vergadering, en deze is overvloedig door de Heer gezegend.

Aangezien de synode bijeen was geroepen om de kerk in Afrika in staat te stellen haar evangeliseringsopdracht zo doeltreffend mogelijk te volvoeren als voorbereiding op het derde christelijke millennium, vraag ik met deze exhortatie het volk van God in Afrika – bisschoppen, priesters, Godgewijden en leken – zich vastberaden te keren naar het grote Jubileum dat over enkele jaren gevierd gaat worden.

Voor alle volkeren van Afrika zal de beste voorbereiding op het nieuwe millennium ongetwijfeld bestaan in de vaste wil de besluiten en richtlijnen trouw uit te voeren die ik, met het apostolisch gezag van Petrus’ opvolger, in deze exhortatie aanbied. Deze besluiten en richtlijnen liggen volledig in het verlengde van de leer en richtlijnen van de kerk, en met name van Tweede Vaticaans Concilie, dat de voornaamste inspiratiebron was van de speciale vergadering voor Afrika.

Mijn tot het volk van God in Afrika gerichte uitnodiging om zich voor te bereiden op het grote Jubeljaar 2000 is ook een hartstochtelijke oproep tot christelijke vreugde. “De grote vreugde die door de engel werd verkondigd is werkelijk voor heel het volk bestemd….. Vgl. Lc. 2, 10 De heilige Maagd Maria had er als eerste de aankondiging van vernomen uit de mond van de engel Gabriel; en toen reeds was haar Magnificat het jubellied van alle geringen. Telkens wanneer wij de rozenkrans bidden, doen de blijde geheimen ons het onuitsprekelijk gebeuren beleven dat het centrum en hoogtepunt van de geschiedenis is: de komst van de Emmanuel, God met ons, op deze aarde.” H. Paus Paulus VI, Apostolische Exhortatie, De vreugde in de Heer, Gaudete in Domino (9 mei 1975), 297

Wij bereiden ons voor om door het grote Jubeljaar de tweeduizendste verjaardag van dit zo vreugdevol gebeuren te vieren. Afrika, “in zeker opzicht ook het ‘tweede vaderland’ van Jezus van Nazareth, (aangezien) Hij als klein kind juist in Afrika een toevluchtsoord vond tegen de wreedheid van Herodes”, H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Bij de opening van de Speciale Vergadering van Bisschoppen voor Afrika (10 apr 1994), 1 is tot vreugde geroepen. Tegelijk “dient alles gericht te zijn op het allereerste doel van het Jubileumjaar, namelijk de versterking van het geloof en het getuigenis van de christenen”. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Nu het derde millennium van de nieuwe tijd nadert, Tertio millennio adveniente (10 nov 1994), 42

Vanwege de talrijke moeilijkheden, crises en conflicten die zoveel ellende en lijden met zich meebrengen op het continent, komen sommige Afrikanen er soms toe te denken dat de Heer hen in de steek heeft gelaten, hen heeft vergeten! Vgl. Jes. 49, 14 “En God antwoordt met de woorden van de grote profeet: ‘zal een vrouw haar zuigeling vergeten, een liefhebbende moeder het kind van haar schoot? En zelfs als die het zouden vergeten, Ik vergeet u nooit! Zie, in mijn handpalmen heb Ik u geschreven’ (Jes 49, 15-16). Ja, in de handpalmen van Christus, die doorboord zijn met de nagels van de kruisiging. De naam van ieder van u (Afrikanen) staat geschreven in zijn hand. Daarom durven wij dan ook luidop zeggen: ‘de Heer is mijn sterkte, mijn schild, op Hem is mijn diepste vertrouwen’ (Ps. 28, 7).” H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Green Square, Khartoum (Sudan), Ter ere van de Z. Josephine Bakhita (10 feb 1993), 8