Het vraagstuk van de schulden van de arme landen aan de rijke landen is een punt van grote zorg voor de kerk, die zij in talrijke officiële documenten en in interventies van de Heilige Stoel bij verschillende omstandigheden tot uiting heeft gebracht. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk in de wereld van deze tijd, Gaudium et Spes (7 dec 1965), 86 Vgl. H. Paus Paulus VI, Encycliek, Over de ontwikkeling van de volken, Populorum Progressio (26 mrt 1967), 54 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 19 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de encycliek Rerum Novarum, Centesimus Annus (1 mei 1991), 35 Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Brief, Nu het derde millennium van de nieuwe tijd nadert, Tertio millennio adveniente (10 nov 1994), 51. waarin het voorstel wordt gedaan “tot een aanzienlijke vermindering, zo niet algehele kwijtschelding van de internationale schulden waaronder een groot aantal volkeren gebukt gaan” Vgl. Pauselijke Raad "Justitia et Pax", Een ethische benadering van de internationale schuld, Ten dienste van de mensengemeenschap (27 dec 1986)

Om met de woorden van de synodevaders te spreken voel ik het als mijn bijzondere plicht “de staatshoofden en hun regeringen in Afrika op te roepen hun volk niet te doen bezwijken onder binnenlandse en buitenlandse schulden”. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 49 Ik doe een dringend beroep “op het Internationaal Monetair Fonds, op de Wereldbank en ook op alle crediteuren de verpletterende schuldenlast van de Afrikaanse landen te verlichten”. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 49 Tot slot vraag ik met grote aandrang aan “de bisschoppenconferenties van de geïndustrialiseerde landen deze zaak te bepleiten bij hun regeringen en andere betrokken instanties”. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 49 De situatie van talrijke landen in Afrika is zo dramatisch dat het ontoelaatbaar is onverschillig te blijven of zich niet te willen inspannen.