Met indringende termen hebben de synodevaders de tragedie beschreven van de oorlogen die Afrika verscheuren: “Afrika is sinds tientallen jaren het toneel van broederoorlogen waardoor bevolkingen worden gedecimeerd, hun natuurlijke en culturele rijkdommen worden vernietigd.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 45 Deze droeve situatie is niet alleen te wijten aan oorzaken van buiten Afrika, maar ook aan inwendige oorzaken zoals “stammenstrijd, nepotisme, racisme, godsdienstige onverdraagzaamheid, het dorsten naar macht dat nog wordt aangewakkerd door totalitaire regimes die ongestraft de mensenrechten en de menselijke waardigheid met voeten treden. De geknechte en tot zwijgen gedoemde bevolkingen ondergaan als onschuldige en gelaten slachtoffers al deze situaties van onrecht.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 45

Ik wil mij aansluiten bij de woorden van de speciale vergadering om het onzegbaar leed te betreuren dat veroorzaakt wordt door de talrijke openlijke of sluimerende conflicten, en om aan allen die daartoe in staat zijn, te vragen dat zij alles zullen doen wat in hun vermogen ligt om aan deze tragedies een eind te maken.

Samen ook met de synodevaders vraag ik dat er concrete stappen worden ondernomen om op het continent de omstandigheden te scheppen voor grotere sociale rechtvaardigheid en een meer rechtmatige uitoefening van het gezag, om zo de voorwaarden te scheppen voor de vrede. “Wil je vrede, werk dan voor gerechtigheid.” H. Paus Paulus VI, Homilie, Op de dag van de Vrede (1 jan 1972) Het is beter – en ook makkelijker – oorlogen te voorkomen dan te trachten er een eind aan te maken als ze zijn uitgebroken. Het is tijd dat de volkeren hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen, hun speerpunten tot sikkels”. Vgl. Jes. 2, 4

De kerk in Afrika is, met name dankzij sommige van haar leiders, voorop gegaan bij het trachten de gewapende conflicten in talrijke delen van het continent door middel van onderhandelingen op te lossen. Deze vrede brengende taak moet worden voortgezet, gestimuleerd door de beloften van de Heer in de zaligsprekingen: “Zalig die vrede brengen, want zij zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt. 5, 9).

Zij die door de wapenhandel de oorlogen in Afrika gaande houden, zijn medeplichtig aan vreselijke misdaden tegen de mensheid. Ik sluit mij aan bij de aanbevelingen van de synode hierover, die, na verklaard te hebben: “De dood en verderf zaaiende wapenhandel is een schandaal”, zich tot alle landen die aan Afrika wapens verkopen, heeft gericht om te smeken “daarmee op te houden”. De synode heeft ook aan de Afrikaanse regeringen gevraagd “af te zien van buitensporige militaire uitgaven en meer middelen te besteden aan de opvoeding, de gezondheid en het welzijn van hun volkeren”. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 49

Afrika moet blijven zoeken naar vreedzame en doeltreffende middelen opdat de militaire regimes de macht overgeven aan het burgerlijk bestuur. Maar het is ook waar dat het leger een eigen rol in het land heeft te vervullen, en terecht prijst de synode “de broeders in het leger om de dienst die zij verrichten in naam van onze volken”. Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 35 Maar tegelijk waarschuwt zij hen nadrukkelijk dat “zij voor God verantwoording zullen moeten afleggen voor iedere daad van geweld die begaan wordt tegen onschuldige mensen”.Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 35