Een goed bestuur moet berusten op de gezonde grondslag van wetten die de rechten van de burgers beschermen en hun plichten omschrijven. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 56 Tot mijn grote spijt moet ik constateren dat veel landen in Afrika zuchten onder een autoritair en onderdrukkend regime dat aan de onderdanen hun persoonlijke vrijheid en de fundamentele mensenrechten onthoudt, met name de vrijheid om een vereniging te vormen en hun politieke stem te doen horen, en daarnaast het recht om door vrije en onpartijdige verkiezingen hun regeringsleiders te kiezen. Dat soort politiek onrecht veroorzaakt spanningen die vaak in gewapende conflicten en burgeroorlogen ontaarden, met ernstige gevolgen zoals hongersnood, epidemieën, verwoesting, om maar niet te spreken van de bloedbaden en de schandalige vluchtelingentragedie.

Daarom was de synode terecht van oordeel dat de ware democratie die verscheidenheid van opvattingen respecteert “een van de voornaamste wegen is die de kerk samen met het volk bewandelt… De christelijke leek die in de geest van het evangelie in de democratische strijd betrokken is, is het teken van een kerk die actief mee wil werken aan de opbouw van een rechtsstaat overal in Afrika.” Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 34