De synodevaders hebben gewezen op de kerkelijke aspecten van dit getuigenis en zij hebben plechtig verklaard: “De kerk moet haar profetische rol blijven spelen en zij moet stem geven aan hen die geen stem hebben.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 45

Maar om dit daadwerkelijk te kunnen doen moet de kerk, als geloofsgemeenschap, in haar eigen structuren en in de onderlinge betrekkingen tussen haar leden krachtig blijk geven van gerechtigheid en vrede. De Boodschap van de synode stelt moedig vast: “De kerken in Afrika hebben ook erkend dat binnen henzelf de gerechtigheid tegenover de mensen die haar dienen, niet steeds wordt geëerbiedigd. Als de kerk moet getuigen van gerechtigheid, dan zal ieder die de mensen over gerechtigheid durft spreken, ook moeten trachten in de ogen van die mensen rechtvaardig te zijn. Daarom is het noodzakelijk de procedures, bezittingen en levensstijl van de kerk nauwkeurig te onderzoeken.” Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 43

Het apostolaat met betrekking tot de bevordering van de gerechtigheid, met name het opkomen voor de mensenrechten, mag niet aan het toeval worden overgelaten. Ik ben mij ervan bewust dat in talrijke landen van Afrika de waardigheid en de mensenrechten op grove wijze worden geschonden; daarom vraag ik de bisschoppenconferenties daar waar nog geen commissies zijn voor gerechtigheid en vrede, deze op verschillende niveaus in te stellen. Ze zullen de christelijke gemeenschappen bewust maken van hun evangelische verantwoordelijkheden op het punt van de verdediging van de mensenrechten. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 46

Als de verkondiging van gerechtigheid en vrede een wezenlijk onderdeel is van de opdracht tot evangelieverkondiging, volgt daaruit dat het bevorderen van die waarden ook een onderdeel moet zijn van het pastoraal plan van iedere christelijke gemeenschap. Daarom benadruk ik dat allen die pastorale arbeid verrichten, goed op dit apostolaat moeten worden voorbereid: “Bij de vorming van de geestelijkheid, de religieuzen en de leken dient nadruk gelegd te worden op de sociale leer van de kerk. Ieder dient naar zijn rang en stand zijn rechten en plichten te leren kennen, de betekenis van en de dienst aan het algemeen belang, het eerlijk beheren van het openbaar eigendom, de eigen deelname aan het politieke leven, zodat hij op geloofwaardige wijze tegen sociaal onrecht kan optreden.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 47

Als organisatie binnen de gemeenschap en het land heeft de kerk het recht en de plicht volledig met alle haar ten dienste staande middelen mee te werken aan de opbouw van een rechtvaardige en vreedzame samenleving. Hierbij moet haar apostolaat vermeld worden op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg, maatschappelijke bewustwording en andere programma’s van maatschappelijk hulpbetoon. In zoverre deze activiteiten de onwetendheid verminderen, de gezondheid verbeteren, allen meer betrekken bij het in vrijheid en medeverantwoordelijkheid oplossen van de problemen van de samenleving, schept de kerk de voorwaarden voor grotere gerechtigheid en vrede.