Praktisch gesproken zou, zonder afbreuk te doen aan de eigen tradities van de Latijnse of Oosterse kerk, “met de inculturatie van de liturgie moeten worden doorgegaan, mits zij niets verandert aan de wezenlijke elementen daarvan, opdat het volk der gelovigen de liturgische vieringen beter kan begrijpen en beleven”. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 34

Als zelfs na een lange periode van evangelisering de leer moeilijk eigen gemaakt kan worden, of ook als de praktijk ervan ernstige pastorale problemen met zich meebrengt met name in het sacramentele leven, dan moet men trouw blijven, zo zegt de synode opnieuw, aan de leer van de kerk en tegelijk de mensen rechtvaardig en met ware herderlijke liefde benaderen. Vandaar de wens van de synode dat de bisschoppenconferenties in overleg met de katholieke universiteiten en instituten studiecommissies instellen om, met name op het gebied van het huwelijk, de verering van de voorouders en de wereld van de geesten, diepgaand alle culturele aspecten te onderzoeken van de problemen die op theologisch, sacramenteel, ritueel en kerkrechterlijk gebied rijzen. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 35-37