• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x
“Maar toen de volheid van de tijd gekomen was” (Gal. 4, 4) heeft het Woord, Tweede Persoon van de heilige Drie-eenheid, Eengeboren Zoon van God “door de Heilige Geest het vlees aangenomen uit de Maagd Maria en is mens geworden”. 1e Concilie van Constantinopel, Credo van Nicea - Constantinopel (31 juli 381) Dit is het verheven mysterie van de Menswording van het Woord dat in de geschiedenis heeft plaats gevonden: in duidelijk bepaalde omstandigheden van tijd en plaats, te midden van een volk met zijn eigen cultuur, een volk dat God had uitverkoren en gedurende de hele heilsgeschiedenis had begeleid, om daarmee te laten zien wat Hij voor heel het menselijk geslacht van plan was te doen.

Als duidelijk bewijs van Gods liefde voor de mens Vgl. Rom. 5, 8 heeft Jezus Christus door zijn leven, door de verkondiging van de Blijde Boodschap aan de armen, door zijn lijden, dood en heerlijke opstanding, de vergeving bewerkt van onze zonden, en onze verzoening tot stand gebracht met God, die zijn Vader, en dankzij Hem, ook onze Vader is. Het woord dat de kerk verkondigt is het Woord van God dat een mens is geworden die zelf subject en object is van dat Woord. De Blijde Boodschap is Jezus Christus.

Zoals “het Woord is vlees geworden en onder ons heeft gewoond” (Joh. 1, 14), zo moet de Blijde Boodschap, het aan de volkeren verkondigde Woord van Jezus Christus, aansluiten op de leefsituatie van hen die ernaar luisteren. Inculturatie is precies deze integratie van de evangelische boodschap in de culturen. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Catechese geven in onze tijd, Catechesi Tradendae (16 okt 1979), 53 Want juist omdat de menswording van Gods Zoon volkomen en concreet was, Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot professoren en personen uit de wereld van de cultuur in Coimbra (Portugal) (15 mei 1982), 5 was zij ook een menswording in een bepaalde cultuur.

Gegeven de nauwe en organische betrekking tussen Jezus Christus en het woord dat de kerk verkondigt, kan de inculturatie van de boodschap niet anders dan ‘de logica’ volgen van het Geheim van de Verlossing. De menswording van het Woord is immers geen losstaand moment, maar ze is gericht op het ‘Uur’ van Jezus en het Paasmysterie: ‘Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft, brengt hij veel vruchten voort’ (Joh. 12, 24). “En wanneer Ik”, zegt Jezus, “van de aarde zal zijn omhooggeheven, zal Ik allen tot Mij trekken” (Joh. 12, 32).

Deze ontlediging van zichzelf, deze voor de verheerlijking noodzakelijke kenôsis, die de weg is van Jezus en van ieder van zijn volgelingen Vgl. Fil. 2, 6-9 is verhelderend voor de ontmoeting van de culturen met Christus en zijn evangelie. “Iedere cultuur moet door de evangelische waarden in het licht van het Paasmysterie worden omgevormd.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 28

Om de waarden en onwaarden van de verschillende culturen te onderscheiden moeten we het mysterie beschouwen van de Menswording en Verlossing. Zoals het Woord van God in alles aan ons gelijk is geworden behalve in de zonde, zo neemt de inculturatie van de Blijde Boodschap alle authentiek menselijke waarden in zich op, waarbij ze deze zuivert van de zonde en in hun volle betekenis herstelt.

Ook met het geheim van Pinksteren is inculturatie nauw verbonden. Dankzij de uitstorting en het werken van de Heilige Geest, die gaven en talenten één maakt, beleven alle volken van de aarde bij hun intrede in de kerk een nieuw Pinksteren, verkondigen zij in hun eigen taal het éne geloof in Jezus Christus, en verkondigen zij de wondere dingen die de Heer voor hen heeft gedaan. De Heilige Geest, die op het natuurlijk plan de oerbron is van de wijsheid der volkeren, leidt door zijn bovennatuurlijk licht de kerk tot de kennis van de volle waarheid. Van haar kant aanvaardt de kerk de waarden van de verschillende culturen, en wordt zo de sponsa ornata monilibus suis, de bruid die zich tooit met haar opschik. Vgl. Jes. 61, 10

Document

Naam: ECCLESIA IN AFRICA
De Kerk in Afrika
Soort: H. Paus Johannes Paulus II - Postsynodale Apostolische Exhortatie
Auteur: H. Paus Johannes Paulus II
Datum: 14 september 1995
Bewerkt: 19 maart 2022

Opties

Internetadres
Print deze pagina
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2024, Stg. InterKerk, Schiedam, test