Uit zijn wezen overstijgt het huwelijk het gezin, omdat het voortbestaan van de mensheid tot speciale opdracht heeft. Op dezelfde wijze is het gezin vanuit zijn wezen ruimer dan de grenzen van de huiselijke haard: het is gericht op de maatschappij. “Het gezin heeft vitale en organische banden met de samenleving, omdat het er het fundament van is en haar voortdurend voedt door middel van de dienst aan het leven. In het gezin worden immers de burgers geboren en in het gezin vinden zij de eerste school voor de maatschappelijke deugden die de ziel zijn van het leven en van de ontwikkeling van de maatschappij. Verre van zich in zichzelf op te sluiten, stelt zo het gezin zich krachtens zijn intieme roeping open voor andere gezinnen en voor de maatschappij en neemt het zijn sociale taak op zich.” H. Paus Johannes Paulus II, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de taken van het christelijk gezin in de wereld van deze tijd, Familiaris Consortio (22 nov 1981), 42

Volgens deze gedachtegang stelt de speciale vergadering voor Afrika vast dat het doel van de evangelisering de opbouw is van kerk als familie van God, een vooruitlopen, zij het op onvolmaakte wijze, op het Rijk Gods op aarde. De christelijke gezinnen van Afrika zullen dan werkelijke ‘huiskerken’ worden die bijdragen tot de groei van de samenleving naar een broederlijker leven. Zo zullen de Afrikaanse samenlevingen door het evangelie van gedaante veranderen.