In alle sectoren van het kerkelijk leven is vorming uiterst belangrijk. Niemand immers kan de geloofswaarheden duidelijk kennen als hij ze nooit heeft geleerd en ook geen daden stellen waarvan hij nooit heeft gehoord. Daarom “dient de gehele gemeenschap op de evangelisering worden voorbereid, ertoe worden gemotiveerd en gesterkt, ieder overeenkomstig zijn of haar eigen rol binnen de kerk”. Bisschoppensynodes, Rapport voorafgaand aan de besprekingen, Relation ante Disceptationem (11 apr 1994), 8 Dit heeft betrekking op bisschoppen, priesters, leden van religieuze en apostolische instituten en van seculiere instituten, en op alle lekengelovigen.

Bijzondere zorg dient te worden besteed aan de missionaire vorming. Ze “is een werk van de plaatselijke kerk met de hulp van missionarissen en hun instituten, alsmede van het personeel van de jonge kerken. Dit werk moet niet als bijkomstig beschouwd worden, maar als centraal in het christelijke leven”. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de blijvende geldigheid van de missie-opdracht, Redemptoris Missio (7 dec 1990), 83

Een belangrijk onderdeel van het vormingsprogramma moet zijn de leken te vormen tot mensen die ten volle het tijdelijk gebied (politiek, cultureel, economisch, sociaal) christelijk weten te beïnvloeden, hetgeen kenmerkend is voor de taak van de leek in de wereld. Deskundige en goed gemotiveerde leken dienen te worden aangespoord een functie in het openbare leven op zich te nemen, Vgl. Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 3 omdat zij “door goede vervulling van deze taak het algemeen belang kunnen dienen en tegelijk voor het evangelie de weg kunnen bereiden”. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 14