“In Afrika gevoelt men zeer sterk de noodzaak, het evangelie toe te passen op het concrete leven. Hoe zou iemand op dat immense continent Christus kunnen verkondigen, als hij vergeet dat het een van de armste gebieden van de wereld is? Hoe zou iemand kunnen nalaten aandacht te schenken aan de met lijden beladen geschiedenis van een gebied waarop talrijke landen nog kampen met honger, oorlog, spanningen tussen rassen en stammen, politieke instabiliteit en schending van de mensenrechten? Dat alles vormt een uitdaging voor de evangelisering.” H. Paus Johannes Paulus II, Angelus/Regina Caeli, Over de aanstaande Bisschoppensynode voor Afrika (20 mrt 1994), 1

Alle voorbereidingsdocumenten, en daarnaast de discussies in de vergadering, hebben heel duidelijk naar voren gebracht dat vraagstukken als de steeds groter wordende armoede in Afrika, de verstedelijking, de internationale schuldenlast, de wapenhandel, de kwestie van de vluchtelingen en de van huis en haard verdrevenen, de demografische problemen en het van vele kanten bedreigde gezin, de vrouwenemancipatie, de verspreiding van aids, de op sommige plaatsen nog steeds bestaande praktijk van slavernij, het centraal stellen van de eigen etnische afkomst en de tegenstellingen tussen de stammen, horen tot de fundamentele grote kwesties waaraan de synode haar aandacht heeft gewijd.