Een andere door de synodevaders onderkende dringende kwestie heeft betrekking op allerlei soorten van verdeeldheid die door oprechte dialoog moeten worden geheeld. Vgl. Bisschoppensynodes, Rapport voorafgaand aan de besprekingen, Relation ante Disceptationem (11 apr 1994), 6 Terecht is opgemerkt dat binnen de grenzen die de erfenis zijn van de koloniale mogendheden, het samenleven van verschillende etnische groepen, tradities, talen, en zelfs godsdiensten, vaak stuit op ernstige moeilijkheden die het gevolg zijn van grote onderlinge vijandigheid. “Het mag zijn dat de tegenstellingen tussen de stammen de vrede niet in gevaar brengen, maar ze zijn wel een gevaar voor het welzijn van de gemeenschap als geheel; ze geven aanleiding tot moeilijkheden voor het leven van de kerken; geestelijke herders met een andere etnische afkomst worden moeilijker aanvaard.” Pauselijke Raad "Justitia et Pax", De Kerk en het rascisme: naar een meer broederlijke samenleving (3 nov 1988), 12 Daarom ziet de kerk in Afrika het juist als haar opdracht om die kloven te dichten. Om dezelfde reden ook heeft de speciale vergadering het belang benadrukt van de oecumenische dialoog met de andere kerken en kerkelijke gemeenschappen, van de dialoog met de Afrikaanse traditionele godsdienst en met de islam. De synodevaders hebben ook bekeken met welke middelen dit doel bereikt kan worden.