Ook al mag men niet licht denken over de schaduwzijden en de tragiek van de situatie in Afrika, waarover ik hierboven heb gesproken, toch dienen hier ook enige positieve punten genoemd te worden die de volkeren van het continent tot stand hebben gebracht, en die lof en aanmoediging verdienen. In hun Bisschoppensynodes
Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994) aan het volk van God hebben de synodevaders er bijvoorbeeld met vreugde op gewezen dat in heel wat Afrikaanse landen het democratiseringsproces op gang is gekomen, en zij hebben de hoop uitgesproken dat dit proces er vaste vorm mag aannemen, en dat alle belemmeringen en weerstanden tegen de rechtsstaat mogen verdwijnen door de gezamenlijke actie van hen die daarin voorop gaan, en dankzij hun gevoel voor het algemeen welzijn. Vgl. Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 36

Er waait een krachtige ‘wind van verandering’ op veel plaatsen van het continent, en het volk vraagt steeds nadrukkelijker om erkenning en bevordering van de rechten en vrijheden van de mens. Wat dit betreft constateer ik met voldoening dat de kerk in Afrika overeenkomstig haar roeping zich resoluut opstelt aan de kant van de onderdrukten, van de gemarginaliseerde volken die hun stem niet kunnen doen horen. Met kracht spoor ik haar aan door te gaan met het uitdragen van dit getuigenis. “De keuze of voorkeursliefde voor de armen is een speciale vorm van voorrang in de beoefening van de christelijke liefde, waarvan heel de traditie van de kerk getuigt. …De stimulerende zorg voor de armen, die volgens de sprekende zegswijze ‘de armen van de Heer’ zijn, moet zich op alle niveaus vertalen in concrete daden om met beslistheid tot een reeks van noodzakelijke hervormingen te komen.” H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De ontwikkeling van de mens en de samenleving
Twintig jaar na Populorum Progressio van Paus Paulus VI, Sollicitudo Rei Socialis (30 dec 1987), 42-43

Hoewel de kerk in Afrika arm is en over weinig middelen beschikt, speelt zij een vooraanstaande rol op het gebied van de integrale ontwikkeling van de mens; regeringen en internationale deskundigen spreken vaak met bewondering over wat zij op dit gebied tot stand heeft weten te brengen.

De speciale vergadering voor Afrika heeft haar grote erkentelijkheid uitgesproken jegens “alle christenen en alle mensen van goede wil die samen met onze caritas of onze andere ontwikkelingsorganisaties werkzaam zijn op het gebied van bijstand en maatschappelijke emancipatie”. Bisschoppensynodes, Boodschap van de Synode over Afrika (6 mei 1994), 39 De hulp die zij als barmhartige Samaritanen verlenen aan de oorlogsslachtoffers en bij rampen, aan vluchtelingen en van huis en haard verdrevenen, verdient ons aller bewondering, dankbaarheid en steun.

Tot slot wil ik de kerk in Afrika danken voor wat zij in de loop der jaren bij bepaalde conflictsituaties, politieke omwentelingen en burgeroorlogen, heeft gedaan voor vrede en verzoening.