Ondanks zijn grote natuurlijke rijkdommen is Afrika in economisch opzicht nog steeds arm. Maar het is begiftigd met een breed scala van culturele waarden en onschatbare eigenschappen die het aan de kerken en aan heel de mensheid te bieden heeft. De synodevaders hebben gewezen op enige van deze culturele waarden, die werkelijk een providentiële voorbereiding zijn op de overdracht van het evangelie. Dankzij deze waarden kan zich in de dramatische situatie van het continent een positieve omslag voltrekken, waardoor er gemakkelijker een algemeen herstel kan optreden dat voorwaarde is voor de verhoopte ontwikkeling van de afzonderlijke landen.

De Afrikanen bezitten een diep religieus besef, een besef voor het heilige, voor het bestaan van God als Schepper, en voor een geestelijke wereld. Zij zijn er zich zeer van bewust dat de zonde, in haar persoonlijke of maatschappelijke gedaante, een realiteit is. En dat geldt ook voor de zuiverings- en verzoeningsriten.

In de Afrikaanse cultuur en traditie beschouwt men alom de rol van het gezin als van fundamenteel belang. Met zijn positieve instelling ten opzichte van het gezin, de liefde en de eerbied voor het leven houdt de Afrikaan van kinderen; met vreugde worden ze als een geschenk van God verwelkomd. “De zonen en dochters van Afrika houden van het leven. Uit die liefde vloeit hun grote verering voort voor hun voorouders. Instinctief geloven zij dat de doden voortleven en met hen in contact willen blijven. Is dit niet in zekere zin een voorbereiding op het geloof in de gemeenschap van de heiligen? De Afrikanen eerbiedigen het ongeboren en geboren leven. Zij staan positief tegenover het leven, en verwerpen de gedachte dat het zou mogen worden vernietigd, ook al willen de zogenaamd vooruitstrevende beschavingen hen die weg op leiden. Langs de weg echter van economische stelsels waarmee alleen de zelfzucht van de rijken wordt gediend, krijgen ze praktijken opgedrongen die het leven belagen.” H. Paus Johannes Paulus II, Homilie, Bij de opening van de Speciale Vergadering van Bisschoppen voor Afrika (10 apr 1994), 3 De Afrikanen tonen hun respect voor het leven tot aan zijn natuurlijke afloop, en ruimen in hun gezin een plaats in voor ouderen en verwanten.

De Afrikaanse culturen hebben een krachtig besef van solidariteit en gemeenschapsleven. In Afrika is een feest ondenkbaar waaraan niet heel het dorp meedoet. In feite kan men in het gemeenschapsleven van de Afrikaanse maatschappij een vorm zien van het gezin in wijdere zin. Vurig hoop ik, bid ik en vraag ik te bidden dat Afrika deze kostbare culturele erfschat steeds mag behouden, en dat het nooit ten prooi valt aan de bekoring van het individualisme dat zozeer ingaat tegen zijn beste tradities.