Evangelisering vereist bemiddelaars. Want “hoe kan men Hem aanroepen zonder in Hem te geloven? Hoe in Hem geloven zonder van Hem te hebben gehoord? Hoe kan men van Hem horen, als niemand Hem verkondigt. En hoe zullen zij Hem verkondigen, als zij niet zijn gezonden?” (Rom. 10, 14-15). Alleen met medewerking van alle gelovigen van iedere stand of rang in de plaatselijke en universele kerk kan de verkondiging van het evangelie werkelijk volledig tot stand komen.

Het is dus de taak van de lokale kerk, de particuliere kerk die aan de verantwoordelijkheid van de bisschop is toevertrouwd, om alles wat op het gebied van de evangelisering gebeurt te coördineren door de gelovigen bijeen te brengen en hen door het werk van priesters en diakens in het geloof te bevestigen, alsook door ieder van hen te ondersteunen in het vervullen van zijn of haar eigen zending. Het diocees dient daartoe te zorgen voor de structuren die voor ontmoeting, dialoog en organisatie vereist zijn.

Door gebruik te maken van deze structuren zal de bisschop geschikte leiding kunnen geven aan het werk van priesters, religieuzen en leken, met eerbiediging van ieders gaven en charisma’s, om hen in dienst te stellen van een aangepaste en dynamische pastoraal. De verschillende door het kerkelijk recht voorgeschreven raden zullen daarbij een goede dienst kunnen verlenen.