Met welke middelen zal de kerk in Afrika trachten in te gaan op de hierboven genoemde uitdagingen? “Na de genade van Christus is het volk het belangrijkste (middel). Het volk van God – verstaan in de theologische betekenis uit 2e Vaticaans Concilie - Constitutie
Lumen Gentium
Over de Kerk
(21 november 1964), waar dit volk de leden omvat van het Lichaam van Christus in zijn geheel – heeft de eervolle opdracht ontvangen die tegelijk een plicht is, om de boodschap van het evangelie te verkondigen. …Heel de gemeenschap dient te worden voorbereid op de evangelisering, daartoe gemotiveerd en gesterkt, ieder naar gelang zijn of haar eigen rol binnen de kerk.” Bisschoppensynodes, Rapport voorafgaand aan de besprekingen, Relation ante Disceptationem (11 apr 1994), 8

Daarom heeft de synode een sterk accent gelegd op de vorming van hen die met de evangelisering in Afrika belast zijn. Ik heb reeds gewezen op de noodzaak van een geëigende vorming van de toekomstige priesters en van hen die tot het Godgewijde leven zijn geroepen. De vergadering heeft ook passende aandacht besteed aan de vorming van de lekengelovigen en daarbij gewezen op hun onvervangbare rol bij de evangelisering van Afrika. Terecht heeft men met name de vorming benadrukt van de lekencatechisten.

Er rest nog een andere vraag: heeft de kerk in Afrika aan de leken voldoende vorming gegeven zodat ze al hun burgerplichten kunnen vervullen, en sociaal-politieke vraagstukken kunnen benaderen in het licht van het evangelie en het geloof in God? De christenen hebben de plicht, op het maatschappelijk bouwwerk een invloed uit te oefenen die de wijze van denken en de structuren van de maatschappij zo verandert dat ze Gods bedoelingen met de familie der mensen beter weerspiegelen. Daarom heb ik gewild dat de leken een volledige vorming zouden krijgen om hen te helpen een volledig coherent leven te leiden. Bij alles wat zij doen, in iedere situatie en verantwoordelijkheid wordt het gedrag van de ware volgelingen van Christus beïnvloed door het geloof, de hoop en de liefde. Aangezien “evangelisatie hetzelfde is als de Blijde Boodschap uitdragen aan alle gemeenschappen van het menselijke geslacht, opdat ze, doordat ze door haar eigen kracht diep daarin doordringt, de mensheid zelf vernieuwt”, H. Paus Paulus VI, Postsynodale Apostolische Exhortatie, Over de Evangelisatie in de Moderne Wereld, Evangelii Nuntiandi (8 dec 1975), 18 moet aan de christenen geleerd worden om hetgeen op maatschappelijk gebied uit het evangelie voortvloeit, in hun leven gestalte te geven zodat hun getuigenis een profetische uitdaging wordt tegen al wat schadelijk is voor het ware welzijn van mannen en vrouwen in Afrika en in alle andere werelddelen.