Bij het schrijven van deze postsynodale apostolische exhortatie zou ik, in verbondenheid met de Speciale Vergadering voor Afrika van de Bisschoppensynode, mij allereerst willen richten tot de herders en katholieke gelovigen, vervolgens tot de broeders en zusters van de andere christelijke confessies, tot hen die de grote monotheïstische godsdiensten belijden, met name tot hen die de Afrikaanse traditionele religie aanhangen, en tot alle mensen van goede wil die zich op een of andere manier betrokken voelen bij de spirituele en materiële ontwikkeling van Afrika, of die het lot van dit grote continent in handen hebben.

Voor alles gaan mijn gedachten vanzelfsprekend uit naar de Afrikanen zelf en naar allen die op het continent leven; ik denk met name aan de zonen en dochters van de Rooms-katholieke Kerk: bisschoppen, priesters, diakens, seminaristen, leden van de instituten van godgewijd leven en de sociëteiten van apostolisch leven, catechisten en allen die hun leven in dienst hebben gesteld van hun broeders en zusters. Ik zou hen in hun geloof willen bevestigen Vgl. Lc. 22, 23 en hen willen aansporen te volharden in de hoop die de verrezen Christus schenkt waardoor ze iedere aanvechting om de moed te verliezen kunnen overwinnen.