Tijdens de speciale vergadering hebben de synodevaders de gehele situatie in Afrika diepgaand bestudeerd, om op te wekken tot een steeds concreter en geloofwaardiger getuigenis van Christus in iedere lokale kerk, in ieder land, iedere regio, en op heel het Afrikaans continent. Bij alle discussies en aanbevelingen ziet men de bekommernis op de voorgrond staan van Christus te getuigen. Ik heb daarin de geest teruggevonden van wat ik in Afrika tot een groep bisschoppen had gezegd: “Door de bijzondere waarden en rijkdom van het culturele erfgoed van uw volk te eerbiedigen, te bewaren en te koesteren zult u in staat zijn uw mensen te brengen tot een beter begrip van het mysterie van Christus, dat in de edele en concrete en dagelijkse ervaringen van het Afrikaanse leven moet worden beleefd. Er is geen sprake van een vervalsen van het woord van God of van een uithollen van de kracht van het kruis, Vgl. 1 Kor. 1, 17 maar het gaat er eerder om Christus in het centrum zelf van het Afrikaanse leven te brengen en het hele Afrikaanse leven naar Christus op te heffen. Zo is het christendom niet alleen van toepassing op Afrika, maar is Christus in de leden van zijn lichaam zelf Afrikaan.” H. Paus Johannes Paulus II, Toespraak, Tot de Bisschoppen uit Afrika aanwezig in Nairobi, Kenia (7 mei 1980), 6