Alle uitdagingen waarover tot hiertoe is gesproken, bewijzen hoezeer de Speciale Vergadering voor Afrika van de Bisschoppensynode gelegen kwam: de kerk van Afrika staat voor een geweldige taak, waaraan iedereen zijn medewerking moet verlenen. Centraal element daarvan is het getuigenis. Christus doet een beroep op zijn volgelingen in Afrika en geeft hun de opdracht die Hij bij zijn hemelvaart aan zijn apostelen toevertrouwde: “U zult mijn getuigen zijn” (Hand. 1, 8) in Afrika.

Door de verkondiging met woord en daad van de Blijde Boodschap ontwaakt in het hart van de mensen het verlangen naar heiligheid, het verlangen gelijkvormig te worden aan Christus. In zijn eerste brief aan de Korintiërs richt Paulus zich “tot hen die, geheiligd in Christus Jezus, tot een heilig leven zijn bestemd, samen met allen die allerwegen de naam aanroepen van Jezus Christus, hun Heer en de onze” (Hand. 1, 2). De prediking van het evangelie heeft ook als doel de kerk van God op te bouwen, in het licht van het koningschap dat Christus op het einde der tijden aan de Vader zal overdragen. Vgl. 1 Kor. 15, 24

“Het binnengaan in het Rijk van God vereist een verandering in denken (metanoia) en gedrag, het vraagt een leven waarin met woord en daad getuigenis gegeven wordt, en dat in de kerk gevoed wordt door het ontvangen van de sacramenten, met name van de eucharistie, het sacrament van het heil.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 5

De inculturatie waardoor het geloof in het leven van de mensen en de gemeenschap waartoe zij behoren, doordringt is ook een weg naar heiligheid. Juist zoals bij de menswording Christus de menselijke natuur heeft aangenomen met uitzondering van de zonde, neemt de christelijke boodschap door de inculturatie de waarden in zich op van de samenleving waaraan zij wordt verkondigd, met terzijde laten van wat door zonde is getekend. Als een kerkelijke gemeenschap de positieve waarden van een bepaalde cultuur in zich weet op te nemen, wordt de inculturatie het instrument waardoor de gemeenschap zich open stelt voor de christelijke heiligheid. Een met wijsheid geleide inculturatie zuivert en verheft de culturen van de verschillende volkeren.

In dit opzicht is voor de liturgie een belangrijke rol weggelegd. De liturgie is een doeltreffende manier om de heilsgeheimen te verkondigen en te beleven, en als zodanig kan ze werkelijk bijdragen tot het verheffen en verrijken van de eigen uitingen van de cultuur van een bepaald volk. Het zal dus de taak van het competent gezag zijn om, met artistiek waardevolle voorbeelden voor ogen, te zorgen voor de inculturatie van die liturgische elementen die in het licht van de geldende normen veranderd kunnen worden. Vgl. Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 34