Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Gegeven de nauwe en organische betrekking tussen Jezus Christus en het woord dat de kerk verkondigt, kan de inculturatie van de boodschap niet anders dan ‘de logica’ volgen van het Geheim van de Verlossing. De menswording van het Woord is immers geen losstaand moment, maar ze is gericht op het ‘Uur’ van Jezus en het Paasmysterie: ‘Als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft, brengt hij veel vruchten voort’ (Joh. 12, 24). “En wanneer Ik”, zegt Jezus, “van de aarde zal zijn omhooggeheven, zal Ik allen tot Mij trekken” (Joh. 12, 32).

Deze ontlediging van zichzelf, deze voor de verheerlijking noodzakelijke kenôsis, die de weg is van Jezus en van ieder van zijn volgelingen Vgl. Fil. 2, 6-9 is verhelderend voor de ontmoeting van de culturen met Christus en zijn evangelie. “Iedere cultuur moet door de evangelische waarden in het licht van het Paasmysterie worden omgevormd.” Bisschoppensynodes, Propositiones van de 1e Bijzondere Bisschoppensynode over Afrika (7 mei 1994), 28

Om de waarden en onwaarden van de verschillende culturen te onderscheiden moeten we het mysterie beschouwen van de Menswording en Verlossing. Zoals het Woord van God in alles aan ons gelijk is geworden behalve in de zonde, zo neemt de inculturatie van de Blijde Boodschap alle authentiek menselijke waarden in zich op, waarbij ze deze zuivert van de zonde en in hun volle betekenis herstelt.

Ook met het geheim van Pinksteren is inculturatie nauw verbonden. Dankzij de uitstorting en het werken van de Heilige Geest, die gaven en talenten één maakt, beleven alle volken van de aarde bij hun intrede in de kerk een nieuw Pinksteren, verkondigen zij in hun eigen taal het éne geloof in Jezus Christus, en verkondigen zij de wondere dingen die de Heer voor hen heeft gedaan. De Heilige Geest, die op het natuurlijk plan de oerbron is van de wijsheid der volkeren, leidt door zijn bovennatuurlijk licht de kerk tot de kennis van de volle waarheid. Van haar kant aanvaardt de kerk de waarden van de verschillende culturen, en wordt zo de sponsa ornata monilibus suis, de bruid die zich tooit met haar opschik. Vgl. Jes. 61, 10