Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Volgens bovengenoemde Constitutie van het Tweede Vaticaans Concilie behoort het volgende tot de taak van de diaken, voor zover de plaatselijke bisschop hem de uitvoering hiervan opdraagt:

1. bij de liturgische handelingen mag hij Bisschop en priesters assisteren in alles waartoe hij volgens de verschillende ritualen bevoegd is;
2. hij mag het doopsel op plechtige wijze toedienen en aanvulling venichten van de plechtigheden die bij de doop van een kind of een volwassene achterwege zijn gelaten;
3. hij mag de eucharistie bewaren, haar aan zichzelf en aan anderen uitreiken, haar als teerspijze naar de stervenden brengen en aan het volk de zgn. eucharistische zegen geven met de pyxis;
4. waar geen priester aanwezig is, mag hij in naam van de Kerk bij de huwelijksviering tegenwoordig zijn en de zegen geven, wanneer hij door de Bisschop of de pastoor daartoe is gedelegeerd, met handhaving van al het overige wat het kerkelijk wetboek voorschrijft Vgl. Wetboek, Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917), 1095. par. 2 Vgl. Wetboek, Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917), 1096, en met behoud van Wetboek
   Codex Iuris Canonici (1917) (27 mei 1917), waar datgene wat van de priester wordt gezegd ook van de diaken moet worden begrepen;
5. hij mag de sacramentaliën bedienen en voorgaan in de riten van uitvaart en begrafenis;
6. hij mag de goddelijke boeken van de Schrift aan de gelovigen voorlezen en het volk onderrichten en opwekken;
7. hij mag voorgaan in de religieuze oefeningen en in het gebed, wanneer de priester niet aanwezig is;
8. hij mag bijbelvieringen leiden, vooral waar geen priester aanwezig is;
9. hij mag in naam van de hiërarchie caritatieve en administratieve plichten vervullen en sociaal hulpwerk verrichten;
10. hij mag in naam van de pastoor en van de Bisschop als wettig leider optreden van verspreid liggende gemeenschappen van Christenen;
11. hij mag de apostolische activiteit van de leken bevorderen en steunen.

Al deze taken moeten in volledige gemeenschap met de Bisschop en zijn college van priesters worden verricht, dat wil zeggen onder het gezag van de Bisschop en van de priester die ter plaatse met de zielzorg is belast.

In de pastorale raden dienen de diakens zoveel mogelijk hun eigen plaats te krijgen.

Omdat de diakens zich aan de mysteries van Christus en de Kerk wijden, moeten zij zich verre houden van elke vorm van ondeugd of gebrek en steeds aan God proberen te behagen, tot elk goed werk voor het heil van de mensen bereid. vgl. 2 Tim. 2, 21 Op grond van de wijding die zij hebben ontvangen, moeten zij dus ver boven de anderen uitsteken in de verzorging van het liturgisch leven, in de toeleg op het gebed, in het goddelijk dienstwerk, in gehoorzaamheid, naastenliefde en kuisheid.

Het zal de taak van de bisschoppenconferenties zijn om meer aangepaste richtlijnen vast te stellen voor het geestelijk leven van de diakens, zowel van hen die celibatair als van hen die gehuwd leven. De plaatselijke bisschoppen moeten er echter op toezien, dat alle diakens:

1. voortdurend het woord van God blijven lezen en oplettend overdenken;
2. regelmatig, ja zo mogelijk dagelijks, aktief deelnemen aan het misoffer, het allerheiligst sacrament van de eucharistie ontvangen en het devoot bezoeken;
3. regelmatig hun ziel van smetten zuiveren door het boetesacrament; om dit waardig te kunnen ontvangen, dienen zij dagelijks een gewetensonderzoek te verrichten;
4. de Moeder van God, de maagd Maria, met een toegewijde en religieuze devotie vereren en beminnen.

Het is uitermate gepast, dat de blijvende diakens dagelijks minstens een gedeelte van het goddelijk officie lezen; dit moet door de bisschoppenconferentie worden vastgesteld.

De diakens die tot een bisdom behoren, moeten minstens eens in de drie jaar in een door de Bisschop aan te wijzen retraitehuis of klooster retraite houden.

De diakens moeten steeds blijven studeren, speciaal op de gewijde wetenschappen; zij moeten voortdurend in de goddelijke boeken van de Schrift blijven lezen; en zij moeten zich zo aan de kerkelijke wetenschappen wijden, dat zij de katholieke leer op de juiste wijze aan anderen kunnen uitleggen en dagelijks meer bekwaam worden om de harten van de gelovigen te onderrichten en te bemoedigen. Te dien einde dienen de diakens op gezette tijden te worden uitgenodigd voor bijeenkomsten waarop over de problemen van hun leven en van hun heilig ambt wordt gesproken.