Iedere wettige eucharistieviering wordt door de bisschop geleid, ofwel door hem persoonlijk ofwel door zijn helpers, de priesters. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 26.28 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 42

Wanneer de bisschop aanwezig is bij de Mis, waarvoor het volk is samengekomen, behoort bij voorkeur hijzelf de Eucharistie te celebreren en de priesters als concelebranten in de viering te betrekken. Dit gebeurt niet om meer uiterlijke plechtigheid aan de ritus te geven, maar om de betekenis van het mysterie van de Kerk als "Sacrament van eenheid" in een helderder licht te plaatsen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 26

Als echter de bisschop de Eucharistie niet celebreert, maar een ander daartoe aanwijst, is het passend dat hij zelf, gekleed in albe met borstkruis, stool en koorkap, de liturgie van het Woord voorzit en op het einde van de Mis de zegen geeft. Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Apostolische Constitutie, Caeremoniale Episcoporum ex decreto sacrosancti Oecumenici Concilii Vaticani II instauratum (14 sept 1984), 175-186

Ook de priester die in de Kerk op grond van zijn wijdingsmacht in de persoon van Christus het offer opdraagt, Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 28 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het leven en dienst van de priester, Presbyterorum Ordinis (7 dec 1965), 2 staat om deze reden aan het hoofd van het hier en nu vergaderde gelovige volk, zit zijn gebed voor, verkondigt het de heilsboodschap, verenigt het volk met zich bij het opdragen van het offer door Christus in de Heilige Geest aan de Vader, en geeft aan zijn broeders het brood van het eeuwig leven dat hij zelf met hen deelt. Wanneer hij dus de Eucharistie viert, moet hij God en het volk dienen op waardige en nederige wijze en door de manier waarop hij zich gedraagt en Gods woorden uitspreekt, de gelovigen bewust maken van de levende tegenwoordigheid van Christus.

Na de priester neemt de diaken op grond van de heilige wijding die hij heeft ontvangen, de eerste plaats in onder hen die dienen in de eucharistieviering. Want reeds vanaf de oudste tijd van de apostelen is in de Kerk de gewijde orde van het diaconaat hoog in eer gehouden. Vgl. H. Paus Paulus VI, Motu Proprio, De heilige orde van het diaconaat, Sacrum Diaconatus Ordinem (18 juni 1967) Vgl. Congregatie voor de Riten, Cæremoniale Episcoporum (17 aug 1886), 173 In de Mis heeft de diaken zijn eigen aandeel door het verkondigen van het Evangelie en soms door het verkondigen van Gods woord, door in het universele gebed (de voorbede) de intenties uit te spreken, door het assisteren van de priester, het gereedmaken van het altaar en door de dienst bij de viering van het offer, door het uitdelen van de Eucharistie aan de gelovigen, vooral onder de gedaante van wijn, en soms ook door het geven van aanwijzingen voor de gebaren en de lichaamshouding van het volk.