De priester bereidt zich door een stil gebed voor om het Lichaam en Bloed van Christus met vrucht te ontvangen. De gelovigen doen hetzelfde door in stilte te bidden.

Daarna toont de priester aan de gelovigen het eucharistisch Brood boven de pateen of boven de kelk en nodigt hen uit tot het gastmaal van Christus; samen met de gelovigen maakt hij met gebruikmaking van de voorgeschreven woorden uit het Evangelie een deemoedig gebaar.

Het is zeer gewenst dat de gelovigen, zoals ook de priester zelf verplicht is te doen, het Lichaam des Heren ontvangen in hosties die in dezelfde Mis geconsacreerd zijn en in de voorziene gevallen (vgl. nr. 283) deelnemen aan de kelk, opdat zo ook door tekenen beter zichtbaar wordt dat de communie een deelhebben is aan het offer dat op dat ogenblik gevierd wordt. Vgl. Congregatie voor de Riten, Over de Eredienst van de Eucharistie, Eucharisticum Mysterium (25 mei 1967), 31.32 Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Instructie over de ontvangst van de Communie onder bepaalde omstandigheden, Immensae caritatis (29 jan 1973), 2

Terwijl de priester het heilig Sacrament nuttigt, wordt het gezang bij de communie ingezet, dat tot doel heeft de geestelijke vereniging van de communicerenden door de eenheid van stemmen uit te drukken, te getuigen van de vreugde van het hart en het "gemeenschapskarakter" van de processie bij het ontvangen van de Eucharistie beter in het licht te plaatsen. Dit gezang duurt voort, zolang aan de gelovigen het Sacrament wordt uitgereikt. Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Over de aanbidding van het Eucharistische Mysterie, Inaestimabile donum (3 apr 1980), 17 Als er echter na de communie een hymne gezongen wordt, dan dient men tijdig met het gezang bij de communie op te houden.

Er dient voor gezorgd te worden dat ook de zangers op gepaste wijze te Communie kunnen gaan.

Als gezang bij de Communie kan men óf de antifoon uit het Romeins graduale gebruiken (met of zonder Psalm) óf de antifoon met Psalm uit het graduale simplex, of een ander geschikt gezang, dat door de bisschoppenconferentie is goedgekeurd. Het wordt of door het koor alleen gezongen, of door het koor dan wel de cantor samen met het volk.

Als er echter niet gezongen wordt, kan de antifoon die in het Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten
Missale Romanum
Editio typica tertio emendata 2002/2008 (6 oktober 2008) staat, worden gezegd hetzij door de gelovigen, hetzij door enkelen van hen of door de lector of anders door de priester zelf, nadat hijzelf gecommuniceerd heeft en voordat hij de Communie uitdeelt aan de gelovigen.

Als de Communie uitgereikt is, bidden de priester en de gelovigen eventueel enige tijd in stilte. Ook kan, als men hieraan de voorkeur geeft, heel de vergadering een Psalm of een andere lofzang of een hymne zingen.

Om het smeekgebed van het volk van God te besluiten en ook heel de communieritus af te sluiten spreekt de priester het gebed na de communie uit, waarin hij smeekt om de vruchten van het mysterie dat gevierd is.

In de Mis wordt één enkel gebed na de communie gezegd, dat met een korte afsluiting wordt besloten, namelijk:

• als het wordt gericht tot de Vader: Door Christus onze Heer (Per Christum Dominum nostrum);
• als het wordt gericht tot de Vader, maar op het eind ervan de Zoon wordt vermeld: Die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen (Qui vivit et regnat in saecula saeculorum);
• als het wordt gericht tot de Zoon: (Gij) Die leeft en heerst in de eeuwen der eeuwen (Qui vivis et regnas in saecula saeculorum).

Het volk maakt zich het gebed eigen door de acclamatie Amen.