18 maart 2002
Omdat echter het gebruik van de volkstaal in de heilige liturgie een middel is - maar wel een belangrijk middel - om de catechese van het mysterie dat in de viering vervat ligt, duidelijker tot uitdrukking te brengen, heeft het Tweede Vaticaans Concilie er ook toe aangespoord enige voorschriften van Trente, waaraan niet overal gehoor was gegeven, in praktijk te brengen, zoals de homilie op zon- en feestdagen Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 52 en de mogelijkheid om tussen de heilige riten zelf sommige "monitiones" (d.w.z. korte inleidingen, resp. aansporingen of aanwijzingen) in te lassen. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 35. 3
Vooral heeft het Tweede Vaticaans Concilie als voorstander van de 'meer volmaakte deelname aan de Mis, waarbij de gelovigen na de communie van de priester het Lichaam des Heren uit hetzelfde offer ontvangen', Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 55 ertoe aangespoord dat een ander verlangen van de Vaders van Trente zou vervuld worden, nl. dat ter verwezenlijking van een meer volledige deelname aan de heilige eucharistie 'de aanwezige gelovigen niet alleen in iedere Mis door een geestelijk verlangen communiceren, maar ook door het sacramenteel ontvangen van de Eucharistie'. Vgl. Concilie van Trente, 22e Zitting - Over het allerheiligst Misoffer, Sessio XXII - Doctrina de sanctissimo Missae sacrificio (17 sept 1562), 10