Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Deze - de twee Apologieën en de H. Justinus
Dialogus cum Tryphone Judaeo
Dialoog met de Jood Tryphon () - zijn de enige werken die ons van hem gebleven zijn. Daarin beoogt Justinus vooral het goddelijk plan van de schepping en van het heil dat zich in Jezus Christus voltrekt, die de Logos is, dat wil zeggen het eeuwig Woord, de eeuwige Rede, de scheppende Rede. Als redelijk schepsel heeft elke mens deel aan de Logos, draagt er in zichzelf een "zaadje" van, waardoor hij de schemering van de waarheid kan waarnemen. Zo heeft de Logos zelf, die zich als profetische gestalte aan de Joden heeft geopenbaard in de oude Wet, zich deels ook als "zaden van waarheid" geopenbaard in de Griekse filosofie. Welnu, zo concludeert Justinus, omdat het christendom de historische en persoonlijke openbaring is van de hele Logos, volgt daaruit dat "al wat er aan moois tot uitdrukking is gebracht door wie dan ook, tot ons, christenen, behoort" H. Justinus, Eerste apologie, Apologia contra Antoninus Pius. 13, 4).

Op deze wijze oriënteert Justinus, hoezeer hij ook in de Griekse filosofie haar contradicties bestrijdt, heel beslist elk filosofische waarheid op de Logos, en motiveert zo vanuit het oogpunt van de rede de "pretentie" van waarheid en van universaliteit van de christelijke godsdienst. Als het Oude Testament op Christus gericht staat, zoals de afbeelding naar de betekende werkelijkheid verwijst, zo is de Griekse filosofie ook zelf gericht op Christus en het Evangelie, zoals het deel streeft ernaar streeft zich te verenigen met het geheel; en hij zegt dat deze twee werkelijkheden, het Oude Testament en de Griekse filosofie, als twee wegen zijn die naar Christus leiden, naar de Logos.

Dat is de reden waarom de Griekse filosofie zich niet tegen de evangelische waarheid kan verzetten, en de christenen er met vertrouwen uit kunnen putten als uit iets goeds dat van hun zelf is. Daarom omschreef mijn vereerde Voorganger, Paus Johannes Paulus II, Justinus als "pionier van een positieve ontmoeting met het filosofische denken, ook al was het in het teken van een voorzichtige onderscheiding": want Justinus, "al behield hij ook na zijn bekering grote achting voor de Griekse filosofie, stelde toch met kracht en in alle duidelijkheid in het christendom 'de enige zekere en nuttige filosofie' H. Justinus, Dialoog met de Jood Tryphon, Dialogus cum Tryphone Judaeo. 8, 1 te hebben gevonden" H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, Over de verhouding van Geloof en Rede, Fides et Ratio (14 sept 1998), 38.