SACRAMENTUM CARITATISHet Sacrament van de Liefde - Over de Eucharistie, bron en hoogtepunt van het leven en de zending van de Kerk
(Soort document: Paus Benedictus XVI - Postsynodale Apostolische Exhortatie)
Paus Benedictus XVI -
22 februari 2007
Als het waar is dat de Sacramenten een werkelijkheid zijn die hoort bij de Kerk die in de tijd onderweg is naar de volle openbaring van de overwinning van de verrezen Christus, toch is het evenzeer waar dat ons met name in de eucharistische liturgie een voorsmaak is gegeven van de eschatologische vervulling waarnaar elke mens en heel de schepping onderweg is [["b:Rom. 8, 19 e.v.]]. De mens is geschapen voor het ware en eeuwige geluk, dat alleen de liefde van God kan geven. Maar onze gewonde vrijheid zou verdwalen als het niet mogelijk zou zijn om nu al iets van de toekomstige vervulling te ervaren. Trouwens, elke mens heeft, om in de juiste richting zijn weg te kunnen gaan, er behoefte aan dat hij de richting van het doel krijgt aangewezen. Dit uiteindelijke doel is in werkelijkheid Christus de Heer zelf, de overwinnaar over zonde en dood, die op een bijzondere wijze tegenwoordig komt in de Eucharistieviering. Ook al zijn wij in deze wereld "vreemdelingen en ballingen" (
1 Pt. 2, 11), toch delen wij door het geloof al in de volheid van het verrezen leven. Door haar sterk eschatologische karakter te laten zien, biedt de eucharistische maaltijd hulp aan onze vrijheid die nog onderweg is.
Nadenkend over dit geheim, kunnen we zeggen dat Jezus, met zijn komst, zich in relatie heeft gebracht met de verwachting die leeft in het volk Israël, in heel de mensheid en ten diepste in de schepping zelf. Met de gave van zichzelf heeft Hij op een objectieve wijze een begin gemaakt met de eschatologische tijd. Christus is gekomen om het verstrooide Volk van God te verzamelen Vgl. Joh. 11, 52
, en heeft duidelijk blijk gegeven van zijn bedoeling om de gemeenschap van het verbond de verzamelen, en om de beloften die God aan de oude vaders heeft gedaan, tot vervulling te brengen Vgl. Jer. 23, 3
Vgl. Jer. 31, 10
Vgl. Lc. 1, 55.70
. In de roeping van de Twaalf - wat gezien moet worden in relatie met de twaalf stammen van Israël - en in de opdracht die hij hun vóór zijn verlossend Lijden bij het Laatste Avondmaal toevertrouwde om zijn gedachtenis te vieren, heeft Jezus laten zien dat Hij aan heel de door Hem gestichte gemeenschap de taak wilde doorgeven om in de geschiedenis teken en instrument te zijn van de eschatologische verzameling die in Hem is begonnen. Daarom voltrekt zich in elke Eucharistieviering het eschatologische bijeen gebracht worden van het Volk van God. De eucharistische maaltijd is voor ons een werkelijke anticipatie op de uiteindelijke maaltijd, door de profeten voorzegd Vgl. Jes. 25, 6.9
en in het Nieuwe Testament beschreven als "de bruiloft van het Lam" (Openb. 19, 7.9), welke gevierd zal worden in de gemeenschap van de heiligen Vgl. Bisschoppensynodes, Uitgebracht door de Synodevaders van de 11e Gewone Bisschoppensynode over de "Eucharistie", Voorstellen aan de Paus voor het samenstellen van een Apostolische Post-synodale Exhortatie (22 okt 2005), 3.

De Viering van de Eucharistie, waarin wij de dood van de Heer verkondigen en zijn verrijzenis belijden in de verwachting van zijn wederkomst, is onderpand van de toekomstige heerlijkheid waarin ook onze lichamen verheerlijkt zullen zijn. Door de Gedachtenis van ons heil te vieren, versterkt zich in ons de hoop op de verrijzenis van het vlees en op de mogelijkheid om diegenen opnieuw en van aangezicht tot aangezicht te ontmoeten, die ons in het teken van het geloof zijn voorgegaan. Tegen deze achtergrond zou ik, samen met de Synodevaders, alle gelovigen willen herinneren aan het belang van het gebed als voorspraak voor de overledenen, in het bijzonder van de viering van heilige Missen voor hen
Hier zou ik willen herinneren aan de woorden vol hoop en troost die wie vinden in Eucharistisch gebed II: "Gedenk ook onze broeders en zusters die reeds ontslapen zijn in de hoop der verrijzenis, ja, alle gestorvenen dragen wij op aan uw zorg. Neem hen aan en laat hen verschijnen in het licht van uw gelaat"., opdat zij, gezuiverd, de gelukzalige aanschouwing van God mogen bereiken. Door de eschatologische dimensie weer te ontdekken die aan de gevierde en aanbeden Eucharistie wezenlijk eigen is, worden we gesteund op onze weg en gesterkt in de hoop op de heerlijkheid
Vgl. Rom. 5, 2
Vgl. Tit. 2, 13
.