Dierbare broeders en zusters, de Eucharistie staat aan de oorsprong van elke vorm van heiligheid en ieder van ons is geroepen tot de volheid van leven in de Heilige Geest. Hoeveel heiligen hebben hun eigen leven authentiek gemaakt dank zij hun eucharistische vroomheid! Van de heilige Ignatius van Antiochië tot de heilige Augustinus, van de heilige Antonius Abt tot de heilige Benedictus, van de heilige Franciscus van Assisi tot de heilige Thomas van Aquino, van de heilige Clara van Assisi tot de heilige Catharina van Siena, van de heilige Pasquale Baylon tot de heilige Petrus Julianus Eymard, van de heilige Alfonsus Maria de Liguori tot de heilige Charles de Foucauld, van de heilige Jean Mari de Vianney tot de heilige Theresia van Lisieux, van de heilige Pio van Pietrelcina tot de zalige Teresa van Calcutta, van de zalige Piergiorgio Frassati tot de zalige Ivan Mertz, - om slechts enkele van die talloze namen te noemen - heeft de heiligheid altijd zijn centrum gevonden in het Sacrament van de Eucharistie.

Daarom is het noodzakelijk dat dit allerheiligst Mysterie naar waarheid wordt geloofd, devoot wordt gevierd en intens wordt beleefd. Jezus' zelfgave in het Sacrament van de Gedachtenis van zijn Lijden bevestigt ons dat het gelukkig slagen van ons leven bestaat in de deelname aan het drie-ene leven, dat ons in Hem op definitieve en werkzame wijze is aangeboden. De viering en de aanbidding van de Eucharistie maken het ons mogelijk tot de liefde van God te naderen en deze persoonlijk aan te hangen tot aan de vereniging met de geliefde Heer toe. De gave van ons leven, de communio met heel de gemeenschap van de gelovigen en de solidariteit met iedere mens vormen onontbeerlijke aspecten van de "logiké latreía", de geestelijke, heilige en aan God welgevallige eredienst Vgl. Rom. 1, 12 waarin heel onze concrete menselijke werkelijkheid omgevormd wordt tot glorie van God. Daarom nodig ik alle herders uit de grootste aandacht te besteden aan de bevordering van een authentiek eucharistische christelijke spiritualiteit. De priesters, de diakens en al degenen die een bediening uitoefenen in het kader van de Eucharistie, kunnen uit deze bediening zelf, door ze met zorg en altijd goed voorbereid te vervullen, kracht en stimulans putten voor hun persoonlijke en gemeenschappelijke weg van heiliging. Alle leken, de gezinnen in het bijzonder, spoor ik aan uit het Sacrament van Christus' liefde voortdurend de energie te putten om hun eigen leven om te vormen tot een authentiek teken van de tegenwoordigheid van de verrezen Heer. Ik vraag aan alle godgewijde mannen en vrouwen dat zij met hun eigen eucharistisch leven laten zien hoe schitterend en mooi het is om volledig aan de Heer toe te behoren.

Aan het begin van de vierde eeuw was de christelijke eredienst nog verboden door de keizerlijke overheden. Enkele christenen van Noord Afrika, die zich tot de viering van de Dag des Heren verplicht voelden, trotseerden het verbod. Ze stierven de marteldood terwijl ze verklaarden niet zonder de Eucharistie te kunnen leven, het voedsel van de Heer: sine dominico non possumus. Martyrium Saturnini, Dativi et aliorum plurimorum, 7,9,10: PL 8, 707.709-710 Deze martelaren van Abitene mogen, samen met al die heiligen en zaligen die van de Eucharistie het centrum van hun leven hebben gemaakt, voor ons ten beste spreken en ons leren trouw te zijn aan de ontmoeting met de verrezen Heer. Ook wij kunnen niet leven zonder deel te nemen aan het Sacrament van ons heil en verlangen mensen te zijn iuxta dominicam viventes, dat wil zeggen in ons leven te vertalen wat we op de dag des Heren vieren. Deze dag is inderdaad de dag van onze definitieve bevrijding. Is het dan verwonderlijk als wij er naar verlangen elke dag te leven volgens het nieuwe dat Christus met het mysterie van de Eucharistie heeft ingevoerd?

Moge Maria, van allen de heiligste, de onbevlekte Maagd, ark van het nieuwe en eeuwige Verbond, ons op deze weg begeleiden, de Heer tegemoet die komt. In haar vinden wij het wezen van de Kerk verwezenlijkt op de volmaakste wijze. De Kerk ziet in Maria, - de "eucharistische vrouw" zoals de dienaar Gods, Johannes Paulus II, haar heeft genoemd Vgl. H. Paus Johannes Paulus II, Encycliek, De Kerk leeft van de Eucharistie, Ecclesia de Eucharistia (17 apr 2003), 53 - de best gelukte icoon van zichzelf en beschouwt haar als onvervangbaar model van eucharistisch leven. In aanwezigheid van het "verum Corpus natum de Maria Virgine" op het altaar, zegt de priester daarom in naam van heel de liturgische vergadering met de woorden van de canon: "Wij eren de gedachtenis allereerst van de roemrijke Maria, altijd Maagd, Moeder van onze God en Heer Jezus Christus". Eucharistisch gebed I (Romeinse Canon). Haar heilige naam wordt ook in de canones van de oosterse christelijke tradities aangeroepen en vereerd. Van hun kant bevelen de gelovigen "aan Maria, Moeder van de Kerk, hun leven en hun werk aan. Zij spannen zich in om dezelfde gezindheid te hebben als Maria en helpen de hele gemeenschap te leven als een levende, aan de Vader welgevallige offergave". Bisschoppensynodes, Uitgebracht door de Synodevaders van de 11e Gewone Bisschoppensynode over de "Eucharistie", Voorstellen aan de Paus voor het samenstellen van een Apostolische Post-synodale Exhortatie (22 okt 2005), 50 Zij is de Tota Pulchra, de Geheel Schone, want in haar straalt de schittering van de glorie van God. De schoonheid van de hemelse liturgie, die zich ook in onze samenkomsten moet weerspiegelen, vindt in haar een trouwe spiegel. Van haar moeten wij leren zelf eucharistische en kerkelijke personen te worden opdat ook wij, volgens het woord van Paulus, "onbevlekt" kunnen verschijnen voor het aanschijn van de Heer, zoals Hij ons van meet af aan heeft gewild Vgl. Kol. 1, 22 Vgl. Ef. 1, 4 . Vgl. Paus Benedictus XVI, Homilie, Op het Hoogfeest van Maria Onbevlekt Ontvangen (8 dec 2005)

Moge op voorspraak van de Heilige Maagd Maria de Heilige Geest in ons het vuur ontsteken dat de leerlingen van Emmaüs hebben ervaren Vgl. Lc. 24, 13-35 . Moge Hij in ons de eucharistische verwondering vernieuwen voor de pracht en de schoonheid die afstralen van de liturgische rite, werkzaam teken van de oneindige schoonheid zelf van het heilig mysterie van God. Die leerlingen stonden op en keerden haastig terug naar Jeruzalem om met de broeders en zusters in het geloof de blijdschap te delen. De ware blijdschap bestaat immers in de erkenning dat de Heer bij ons blijft, trouwe metgezel op onze tocht. De Eucharistie doet ons ontdekken dat Christus, gestorven en verrezen, zich in het mysterie van de Kerk, zijn Lichaam, als onze tijdgenoot openbaart. Van dit mysterie van liefde zijn wij de getuige geworden. Laten we elkaar toewensen dat wij vervuld van blijdschap en verwondering naar de ontmoeting met de Eucharistie mogen gaan, om de waarheid te ervaren en aan anderen te verkondigen van het woord waarmee Jezus afscheid genomen heeft van zijn leerlingen: "Ik ben met u, alle dagen, tot aan de voleinding der wereld" (Mt. 28, 20).

Gegeven te Rome, bij sint Petrus, op 22 februari 2007, feest van Sint Petrus' Stoel, in het tweede jaar van mijn pontificaat,

Benedictus PP. XVI