Om een diepe eucharistische spiritualiteit te ontwikkelen, die in staat is tot een duidelijke invloed, ook op het sociale netwerk, is tenslotte noodzakelijk dat het christenvolk, dat dank brengt door middel van de Eucharistie, zich ervan bewust is dat in naam te doen van heel de schepping, aldus verlangend naar de heiliging van de wereld en intens daaraan werkend.
Vgl. Bisschoppensynodes, Uitgebracht door de Synodevaders van de 11e Gewone Bisschoppensynode over de "Eucharistie", Voorstellen aan de Paus voor het samenstellen van een Apostolische Post-synodale Exhortatie (22 okt 2005), 43 De Eucharistie zelf werpt een krachtig licht op de menselijke geschiedenis en op heel de kosmos. In dit sacramentele perspectief leren wij dag voor dag dat elke kerkelijke gebeurtenis het karakter draagt van een teken, waardoor God zichzelf meedeelt en een appèl op ons doet. Zo kan de eucharistische vorm van leven werkelijk een authentieke verandering van mentaliteit bevorderen, in de wijze waarop wij de geschiedenis en de wereld lezen. De liturgie zelf voedt ons hiertoe op wanneer de priester, tijdens de aanbieding van de gaven tot God een zegen- en smeekgebed richt met betrekking tot het brood en de wijn, "vrucht van de aarde", "vrucht van de wijngaard". Behalve dat de rite hiermee heel de menselijke activiteit en vermoeienis betrekt in de offergave aan God, spoort zij ons met deze woorden ook aan de aarde te beschouwen als schepping van God, die voor ons datgene voortbrengt wat wij voor ons onderhoudt nodig hebben. Zij is geen neutrale werkelijkheid, louter materie die zonder onderscheid te gebruiken is al naargelang het menselijk instinct. Veeleer heeft zij haar plaats binnen het plan van God, waardoor wij allen zijn geroepen om zonen en dochters te zijn in de enige Zoon van God, Jezus Christus
Vgl. Ef. 1, 4-12
. De terechte bezorgdheid voor de ecologische omstandigheden waarin de schepping op zoveel plaatsen ter wereld verkeert, vindt troost en sterking in de christelijke hoop, die ons verplicht om op verantwoordelijke wijze te werken aan het behoeden van de schepping.
Vgl. Bisschoppensynodes, Uitgebracht door de Synodevaders van de 11e Gewone Bisschoppensynode over de "Eucharistie", Voorstellen aan de Paus voor het samenstellen van een Apostolische Post-synodale Exhortatie (22 okt 2005), 47 In het verband tussen de Eucharistie en de kosmos ontdekken we namelijk de eenheid van Gods plan en worden we er toe gebracht de diepe relatie te verstaan tussen de schepping en de "nieuwe schepping", die begonnen is in de verrijzenis van Christus, de nieuwe Adam. Krachtens het Doopsel
Vgl. Kol. 2, 12v
delen wij daar nu al in, waardoor zich voor ons christelijk leven, gevoed door de Eucharistie, het perspectief opent op de nieuwe wereld, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde, waar het nieuwe Jeruzalem uit de hemel, van bij God neerdaalt, "gereed als een bruid die zich voor haar man heeft getooid" (
Openb. 21, 2).
