De Synode neemt zich voor een Bisschoppelijke commissie te benoemen die zal onderzoeken welke concrete vormen kunnen worden gevonden voor de werkzaamheid van leken in de pastorale taken van de Kerk. Deze commissie zal een analyse maken van de werkzaamheden van leken op dit terrein, in het bijzonder waar deze werkzaamheden op professionele wijze worden verricht.

Door zijn werkzaamheden zal de commissie moeten verduidelijken:

1. het onderscheid tussen de pastorale taken van de priester, van de diaken en van de leek;
2. de wenselijkheid van een verbintenis langs de weg van het diaconaat, gezien de specifieke en belangrijke taak van dit permanente ambt zoals het door Vaticanum II is hersteld 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 29;
3. de specifieke taken die in de Kerk aan de leek zijn toevertrouwd (met name in het geval van een volledige dagtaak en op permanente wijze), met de specificatie dat het hier niet gaat om een soort nieuw àmbt' of ministerie - zoals het lectoraat en het acolytaat - noch om een permanente functie met een algemene opdracht, ten einde het ontstaan van een parallelle 'clerus' te vermijden, die zich zou aandienen als een alternatieve mogelijkheid naast het priesterschap en het diaconaat. Men moet er ook voor waken dat een eventuele presentatie in de gemeenschap niet het karakter krijgt van een installatie in een ambt.

Bij dit alles zal de commissie zich baseren op de conciliedocumenten 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de Kerk, Lumen Gentium (21 nov 1964), 33 2e Vaticaans Concilie, Decreet, Over het lekenapostolaat, Apostolicam Actuositatem (18 nov 1965), 24 alsmede op de documenten van de H. Congregatie voor de Sacramenten en voor de Goddelijke Eredienst Vgl. Congregatie voor de Eredienst en de Sacramenten, Instructie over de ontvangst van de Communie onder bepaalde omstandigheden, Immensae caritatis (29 jan 1973) en de brief aan de Zwitserse Bisschoppen van 17-7-1979 en van de H. Congregatie voor de Geloofsleer. brief van 5-3-1979 Overigens hebben de Nederlandse Bisschoppen reeds ervaren, dat deze leken zeer gewaardeerde medewerkers kunnen zijn.

Onder de priesters die gedispenseerd zijn in hun celibaatsbelofte, oefenen sommigen een functie uit in het onderwijs of in de pastoraal. De Bisschoppensynode van 1971 heeft gesteld dat "de priester die de uitoefening van zijn ambt heeft opgegeven rechtvaardig en broederlijk behandeld moet worden; zelfs al zou hij hulp kunnen bieden in de kerkelijke dienst, dan moet hij toch niet worden toegelaten tot priesterlijke bedieningen" IIe deel, 4,d aan het eind (Archief van de Kerken 27 (1972), 86) . In overeenstemming met de door de H. Stoel gegeven bepalingen, besluit deze Synode het volgende:

1. hun situatie zal worden geregeld volgens de richtlijnen van de H. Congregatie van de Geloofsleer met name die van 1971 (Archief van de Kerken 26 (1971), 325-333) en van 1972 (Archief van de Kerken 28 (1973), 86-881);
2. in ieder geval zal een dergelijke regeling niet kunnen worden afgerond van de ene dag op de andere, aangezien er rekening dient te worden gehouden met personen en omstandigheden;
3. de uitvoering van deze regeling zal worden toevertrouwd aan de pastorale prudentie van de lokale Bisschop (die daarbij geholpen zal worden door de raad van de Bisschoppelijke commissie die belast is met het onderzoek van het probleem van de 'pastorale werkers', en door de raadgevingen van de Bisschoppenconferentie).