Antonius M. Kard. Javierre Ortas - 25 maart 1994
Heel het liturgisch leven richt zich derhalve allereerst op het eucharistisch offer en de andere sacramenten die door Christus aan de Kerk zijn toevertrouwd. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 6 Haar taak is het deze aan alle geslachten getrouw en met zorg over te leveren. Krachtens haar pastorale opdracht komt het de Kerk toe te beslissen wat van nut kan zijn voor het heil van de gelovigen, gelet op de omstandigheden, de tijd en de plaats. Vgl. Concilie van Trente, 21e Zitting - Leer over de communie onder beide gedaante en door kinderen, Sessio XXI - Doctrina de communione sub utraque specie et parvulorum (16 juli 1562), 4 Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 48.62 Zij heeft echter geen enkele bevoegdheid over wat door Christus is vastgesteld en wat het onveranderlijke deel van de liturgie uitmaakt. Vgl. 2e Vaticaans Concilie, Constitutie, Over de heilige liturgie, Sacrosanctum Concilium (4 dec 1963), 21 Als echter de band wordt verbroken die de sacramenten hebben met Christus zelf, die deze heeft ingesteld, en met de gebeurtenissen waarop de Kerk is gegrondvest, Vgl. Congregatie voor de Geloofsleer, Verklaring aangaande de vraag over het toelaten van vrouwen tot het ambtelijk priesterschap, Inter Insigniores (15 okt 1976) dan gaat het niet meer om een inculturatie van de sacramenten maar om de vernietiging van hun wezen.