• Database vol kerkelijke documenten
  • Geloofsverdieping
  • Volledig in het Nederlands
  • Beheerd door vrijwilligers

Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

x

Deze verwachtingen strekken zich ook uit tot een ander primair doel van het bijeengeroepen Concilie, de vernieuwing van de heilige Kerk.

Christus, het toonbeeld van de Kerk

Volgens onze mening moet deze vernieuwing eveneens als uitgangspunt hebben het besef van de band, die de Kerk met Christus verbindt. De Kerk wil, gelijk wij zeiden, in Christus haar eigen beeld zoeken. Als zij, na deze bezinning, een schaduw of een vlek bespeurt op haar gelaat, op haar bruidskleed, wat moet zij dan vanzelf en onherroepelijk doen? Vanzelfsprekend niets anders dan zich vernieuwen, zich verbeteren, zich gelijkvormig maken aan haar goddelijk toonbeeld, dat zij krachtens haar allereerste plicht heeft te volgen.

Wij herinneren aan de woorden van Jezus Christus, die Hij sprak in het hogepriesterlijk gebed op de vooravond van Zijn lijden en sterven: "Ik heilig Mijzelf, opdat ook zij in de waarheid geheiligd mogen zijn" (Joh. 17, 19).

Het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie moet, naar onze mening, deze duidelijke levenswijze, die Christus gewild heeft, erkennen en aanvaarden. Alleen dan, als dit grootse werk van haar innerlijke heiliging voltooid is, kan de Kerk haar gelaat aan heel de wereld tonen met de woorden: "Wie Mij ziet, ziet ook de Vader" (Joh. 14, 9).

De nieuwe lente van het Concilie

In dit opzicht moet het Concilie zijn als een nieuwe lente om de onmetelijke geestelijke en morele energieën, die in de Kerk als het ware verborgen liggen, te wekken. Want, gelijk duidelijk is, stelt het Concilie zich ten doel om zowel de innerlijke krachten van de Kerk, als de normen, waardoor haar canonieke instellingen en rituele vormen geregeld worden, in hun oorspronkelijke kracht te herstellen. Deze universele synode streeft er dus naar, in de Kerk die wonderlijke volmaaktheid en heiligheid te doen toenemen, die slechts de navolging van Christus en de mystieke vereniging met Hem door de Heilige Geest haar kunnen schenken.

Geen vernietiging van het tegenwoordige leven van de Kerk en haar tradities

Zeker, het Concilie beoogt een krachtige vernieuwing van de Kerk. Maar het feit, dat wij dit zeggen en verlangen, mag niet opgevat warden als een toegeven onzerzijds, dat de katholieke Kerk in onze tijd beschuldigd kan worden van een wezenlijke ontrouw aan de bedoeling van haar Stichter. Integendeel, het duidelijk constateren van haar trouw aan Christus in de wezenlijke punten vervult haar met dankbare en nederige boodschap en schenkt haar ijver en energie om de fouten te verbeteren, die eigen zijn aan de menselijke zwakheid. De vernieuwing, die het Concilie nastreeft moet dus niet beschouwd worden als een vernietigen van het tegenwoordige leven van de Kerk of als een breuk met haar traditie in essentiële en eerbiedwaardige elementen, maar veeleer als een hulde aan deze traditie, doordat zij haar zuivert van verouderde en gebrekkige vormen, om haar authentiek en vruchtbaar te maken.

De vitaliteit van de Kerk door geloof en liefde

Heeft Jezus zelf niet tot Zijn leerlingen gezegd: "Ik ben de ware wijnstok en Mijn Vader is de wijnbouwer. Elke rank aan Mij, die geen vrucht draagt, snijdt Hij af; en elke rank, die wel vrucht draagt, zuivert Hij, opdat zij meer vrucht mag dragen"? (Joh. 15, 1-2).

Deze woorden uit het Evangelie tonen ons voldoende de voornaamste aspecten van de volmaaktheid, die de Kerk op het ogenblik verlangt en nastreeft. Het eerste punt van deze volmaaktheid betreft haar innerlijke en uiterlijke vitaliteit; aan de levende Christus moet immers een levende Kerk beantwoorden. Als nu het geloof en de liefde de beginselen zijn van haar leven, dan is het duidelijk, dat men niets mag verzuimen om aan het geloof blijde zekerheid en nieuw voedsel te geven en om het christelijk onderricht en de christelijke opvoeding in dit opzicht doeltreffender te maken. Men moet, zo bedoelen wij, zorgen voor een diepgaander studie van de goddelijke waarheid en voor een intensere verering ervan, want dit zijn de grondslagen van die vernieuwing.

Verder zal de toeleg op de liefde een ereplaats innemen. Ons ideaal moet zijn de Kerk van de liefde, wil de Kerk tenminste in staat zijn, zichzelf diepgaand te vernieuwen en - wat een uiterst zware en moeilijke taak is - heel de wereld te vernieuwen. Bovendien is de liefde, zoals iedereen weet, de koningin en wortel van de andere christelijke deugden: nederigheid, armoede, godsdienstigheid, offervaardigheid, sterkte in het belijden van de waarheid, zin voor rechtvaardigheid en alle andere actieve krachten van de nieuwe mens.

De liturgie en andere onderwerpen

De taak van het Concilie beslaat hier een onmetelijk terrein. Een zeer voornaam deel hiervan, rijk aan liefde, is de heilige liturgie. Deze is in de eerste zitting uitvoerig besproken, en wij hopen op een zeer bevredigende afsluiting van dit onderwerp. De Vaders zullen zich zeker met een zelfde ijver en aandacht wijden aan de behandeling van andere sectoren, al vrezen wij, dat, vanwege de beperkte tijd, niet alle vraagstukken zo grondig bestudeerd kunnen worden als nodig is, en men daarom de behandeling van enkele kwesties zal moeten uitstellen tot een latere zitting.

Document

Naam: SALVETE
Bij de opening van de tweede zitting van het Tweede Vaticaans Concilie
Soort: H. Paus Paulus VI - Toespraak
Auteur: H. Paus Paulus VI
Datum: 29 september 1963
Copyrights: © 1963, Ecclesia Docens - Uitg. Gooi en Sticht nr. 0704
Vert.: Dr. M.H. Mulders CssR en Dr. J. Kahmann CssR
Bewerkt: 7 november 2019

Opties

Internetadres
Print deze pagina
Dit document bestellen
Startpagina van dit document
Inhoudsopgave van dit document
Referenties naar dit document
Referenties vanuit dit document
RK Documenten wordt mogelijk gemaakt door donaties van gebruikers.
© 1999 - 2025, Stg. InterKerk, Schiedam, test