Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

De vreugde van Kerstmis doet ons echter niet het mysterie van het kwaad (mysterium iniquitatis) vergeten, de macht van de duisternis, die probeert om de glans van het goddelijk licht te doven: helaas ervaren we elke dag deze macht van de duisternis. In de proloog van zijn Evangelie, dezer dagen meer dan eens verkondigd, schrijft de evangelist Johannes: "Het licht schijnt in de duisternis, maar de duisternis nam het niet aan" (Joh. 1, 5) Noot van de vertaler: Zo de door de paus gehanteerde Italiaanse versie, en zo leest ook de Willibrordvertaling van 1975. Die van 1995 leest heel iets anders: "Het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis kon het niet aan". Deze andere uitleg klinkt ook door in de Nieuwe Bijbel Vertaling van 2004: "en de duisternis heeft het niet in haar macht gekregen". Het is het drama van het afwijzen van Christus dat zich, zoals in het verleden, helaas ook vandaag de dag op zoveel verschillende manieren manifesteert en uitdrukt. Misschien zijn zelfs de vormen van het afwijzen van God in de hedendaagse tijd nog bedrieglijker en gevaarlijker: van duidelijke verwerping tot onverschilligheid, van wetenschappelijk atheïsme tot de voorstelling van een om zo te zeggen gemoderniseerde postmoderne Jezus. Een Jezus die mens is, die op verschillende manieren tot een gewone mens van zijn tijd wordt herleid, ontdaan van zijn goddelijkheid; of een dusdanig geïdealiseerde Jezus dat hij soms een persoon lijkt uit een sprookje.

Maar Jezus, de ware Jezus uit de geschiedenis, is waarachtig God en waarachtig mens en wordt niet moe zijn Evangelie aan alle mensen voor te houden, in de wetenschap dat Hij "een omstreden teken" is, opdat "onthuld zal worden wat er in veler harten omgaat", zoals de oude Simeon profeteerde Vgl. Lc. 2, 32-33 .

In werkelijkheid bezit alleen het Kind dat in de kribbe ligt het ware geheim van het leven. Daarom vraagt Hij dat wij Hem op nemen, ruimte voor Hem maken in ons, in onze harten, in onze huizen, in onze steden en in onze samenlevingen. In geest en hart weerklinken de woorden uit de proloog van Johannes: "Aan degenen die Hem toch opnamen, heeft Hij het vermogen gegeven om kinderen te worden van God" (Joh. 1, 12). Laten we trachten tot hen te behoren die hem opnemen.

Tegenover Hem kan men niet onverschillig blijven. Ook wij, beste vrienden, moeten aanhoudend stelling nemen. Hoe zal ons antwoord dus zijn? Met wat voor houding nemen wij Hem op? De eenvoud van de herders komt ons helpen en de zoektocht van de Wijzen, die door middel van de ster de tekenen van God zoeken te verstaan; de ontvankelijke gewilligheid van Maria is ons tot voorbeeld, evenals de wijze voorzichtigheid van Jozef. De meer dan tweeduizend jaar christelijke geschiedenis zijn vol voorbeelden van mannen en vrouwen, van jongeren en volwassenen, van kinderen en ouderen die in het mysterie van Kerstmis hebben geloofd, die de armen geopend hebben voor de Emmanuël en met hun leven fakkels van licht en hoop zijn geworden.

Met de liefde die Jezus bij zijn geboorte te Betlehem naar de wereld gebracht heeft, bindt Hij allen die hem aanvaarden aan zich, in een duurzame relatie van vriendschap en broederschap. Johannes van het Kruis zegt: "Door ons alles te geven, dat wil zeggen zijn Zoon, heeft Hij alles tegelijk gezegd in Hem. Vestig je ogen op Hem alleen... en in Hem zul je nog méér vinden dan je vraagt en verlangt" H. Johannes van het Kruis, De bestijging van de Berg Karmel, Subida del Monte Carmelo. Boek II, hfdst. 22, 4-5.