Dit is dan ook de reden waarom wij, ondanks onze onwaardigheid en zwakheid, toch vol vertrouwen en met kinderlijke liefde onze ogen tot haar opheffen. Zij, die ons eertijds met Jezus ook de bron van de genade gegeven heeft, zal niet nalaten de Kerk bij te staan, wanneer deze zich vooral in onze tijd als de bruid van Christus met een nieuw enthousiasme op haar heiligmakende zending gaat toeleggen.

En ons vertrouwen wordt nog gevoed en versterkt, wanneer wij de zeer nauwe banden beschouwen, die onze hemelse Moeder aan het menselijk geslacht verbinden. Ondanks al de rijkdom van de wonderbare voorrechten, waarmede God haar heeft begiftigd om haar waardig te maken voor het moederschap van het mensgeworden Woord, is zij toch heel dicht bij ons. Evenals wij, dochter van Adam en dus door de natuurlijke band onze zuster, is zij toch het schepsel, dat wegens de toekomstige verdiensten van Christus bevrijd is gebleven van de vlek der erfzonde en dat aan de ontvangen voorrechten de persoonlijke deugd toevoegt van een volmaakt en voorbeeldig geloof, zodat zij de lofprijzing van het Evangelie verdient: ,Zalig gij, die geloofd hebt'.

Gedurende haar aardse leven heeft zij de volmaakte figuur van de leerling van Christus verwezenlijkt, zij is de spiegel van alle deugden en zij heeft gestalte gegeven aan de zaligheden van het Evangelie, die Christus heeft verkondigd. Daarom bereikt geheel de Kerk, in haar onvergelijkbare afwisseling van leven en werken, in haar de meest zuivere vorm van de volmaakte navolging van Christus.

Wij wensen dan ook dat de afkondiging van de Constitutie over de Kerk, bezegeld door de uitroeping van Maria tot moeder van de Kerk, namelijk van allen, herders en gelovigen, tot resultaat heeft dat het christenvolk zich met meer vertrouwen en vurigheid tot de heilige maagd zal wenden en haar de verering en de eer zal geven die haar toekomen.

Wat ons betreft, zoals wij op uitnodiging van onze voorganger Johannes XXIII op 11 oktober 1962 de aula van het Concilie zijn binnengetreden ,met Maria, de moeder van Jezus', zo zullen wij op het einde van deze derde zitting deze zelfde basiliek verlaten onder de zeer heilige en zeer zoete naam van Maria, de moeder van de Kerk.

Uit dankbaarheid voor de beminnelijke hulp, die zij ons gedurende deze zitting van het Concilie heeft geschonken, wensen wij dat ieder van u, Eerbiedwaardige Broeders, zich verbindt om de naam en de eer van Maria onder het christenvolk hoog te houden en haar tot navolgenswaardig voorbeeld voor te stellen van geloof en van totale overgave aan de roepstem van God, tot voorbeeld van volledige aanvaarding van de leer van Christus en van Zijn liefde; opdat al de gelovigen, in vereniging met de naam van hun gemeenschappelijke moeder, zich meer en meer sterk zullen voelen in hun geloof en hun gehechtheid aan Jezus Christus en zich tevens met een grotere liefde bezield zullen voelen ten opzichte van hun broeders en de liefde voor de armen, de drang tot rechtvaardigheid en de verdediging van de vrede zullen bevorderen. Moge, volgens de aansporing van de grote H. Ambrosius, "ieder het hart van Maria hebben om de Heer te verheerlijken en de geest van Maria om zich te beroemen op God" H. Ambrosius van Milaan, Expositio Evangelii secundum Lucam. 2, 26; P.L. 15, 1642.