Zoeken in kerkelijke documenten en berichten

Wat wij hier hebben gezegd, is u, eerbiedwaardige broeders, - gelijk wij weten - overbekend. Toch meenden wij, u daaraan te moeten herinneren, omdat het de grondslag en reden uitmaakt van datgene, wat wij aanstonds zullen zeggen. Sommigen immers willen per se aan allen, die godvruchtig het Misoffer bijwonen, ook aan de leken daarbij een echte offermacht toekennen. Tegenover hen moeten wij de waarheid van de dwaling onderscheiden, en dat zonder enige onzekerheid. Reeds vóór zeven jaren hebben wij in diezelfde Paus Pius XII - Encycliek
Mediator Dei et hominum
Over de Heilige Liturgie
(20 november 1947) de dwaling verworpen van hen, die durfden verklaren, dat het bevel van Christus: "Doet dit tot Mijn gedachtenis", "rechtstreeks slaat op heel de gemeente van de gelovigen en dat daaruit eerst met verloop van tijd een hiërarchisch priesterschap is ontstaan. Ze konden derhalve beweren, dat het volk een ware priesterlijke macht bezit, en dat de priester slechts handelt uit kracht van een hem door de gemeente opgedragen ambt. Gevolgelijk menen ze, dat het eucharistisch Offer een ware "concelebratio" is, en dat het beter is, dat de aanwezige priesters te samen met het volk "concelebreren", dan dat zij privé het Offer opdragen in afwezigheid van het volk". Bij diezelfde gelegenheid hebben wij er ook aan herinnerd, in welke zin men van de celebrerende priester kan zeggen, "dat hij de vertegenwoordiger van het volk is"; nl. "omdat hij de persoon vertegenwoordigt van onze Heer Jezus Christus, voor zover deze het Hoofd is van alle ledematen en Zichzelf voor hen offert. De priester gaat dus naar het altaar als bedienaar van Christus, staande beneden Hem, maar boven het volk. Het volk daarentegen vertegenwoordigt onder geen enkel opzicht de persoon van de goddelijke Verlosser en is geen middelaar tussen zichzelf en God en kan dus op geen enkele wijze priesterlijke macht bezitten". Paus Pius XII, Encycliek, Over de Heilige Liturgie, Mediator Dei et hominum (20 nov 1947), 82.91